✅ این حق من است که عضو شبکه‌های اجتماعی باشم ولی؟.. ✍🏻فردین علیخواه (جامعه شناس)

✅ این حق من است که عضو شبکه های اجتماعی باشم ولی ؟

✍🏻فردین علیخواه(جامعه شناس)

🔹واقعیت آن است که ما ایرانیان غالبا به این وضعیت خو گرفته ایم که دولت ها در همۀ عرصه ها دخالت کنند. رفتارهای اجتماعی ما هم معمولا واکنشی به رفتار و حرکات دولت ها بوده است. برای همین برخی از جامعه شناسان، کلید فهم و درک رفتارهای اجتماعی ایرانیان را نخست در فهم رفتارهای دولت ها می دانند. در بحث های اجتماعی این فرض وجود دارد که وقتی دولت در موضوعی دخالت نکند هرج و مرج پیش می آید، جامعه به هم می ریزد و سنگ روی سنگ بند نمی شود. گویی دخالت دولت شرّی است که فقدان آن ؛ مصیبت های بیشتری به همراه دارد. ولی آیا واقعا اینطور است؟ آیا این فرض درست است که (با عرض معذرت) : "ایرانی تا زور بالا سرش نباشه آدم نمی شه!"
تلگرام همچنان یکّه تاز شبکه های اجتماعی است. طبق اخبار رسمی و غیررسمیِ منتشر شده در رسانه ها، در یکی دو سال گذشته برای مسدود کردن این شبکۀ اجتماعی تصمیماتی گرفته شده ولی ظاهرا کسانی که چنین قصدی داشتند از انجام آن منصرف شدند. بر اساس تجاربی که داشته ایم ما بدمان نمی آید که دولت سایه اش را از روی جامعه بردارد و اجازه دهد که جامعه با سازوکارهای درونی خودش، خودش را سامان دهد. وقتی دولت ها در عرصه ای دخالت شان را محدود می کنند مسألۀ « مسئولیت » دشوار تر می شود. ما بارها وقتی در مقابل دولت ها قرار گرفته ایم فریاد زده ایم که "این حق ماست که عضو شبکه های اجتماعی باشیم و از طریق این شبکه ها افکار و عقایدمان را به اشتراک بگذاریم". فرض را بر آن بگذارید که هم اکنون این حق توسط دولت به رسمیت شناخته شده است، یعنی ما این حق را به دست آورده ایم که در جریان آزاد اطلاعات غوطه ور شویم، محتواهای مختلف را دریافت کنیم و بتوانیم محتواهای مختلف را ارسال کنیم. ولی هر حقّی با مسئولیتی همراه است. باور کنید وضعیت فعلی از وضعیتی که دولت در آن مداخله دارد دشوارتر است. در خصوص انتشار هر مطلب؛ اگر قبلا صرفا به واکنش دولت فکر می کردیم هم اکنون باید به جامعه و مسئولیتی که در قبال اعضای آن داریم هم فکر کنیم. متأسفانه برخی از ما ایرانیان از مدرن بودن فقط « داشتن این یا آن حقّ » را می شناسیم و از مسئولیتی که برای هر حقّی داریم غافل می شویم. حقّ برخورداری از جریانِ آزاد اطلاعات هم به همین سیاق است. من حق دارم و می توانم هر آنچه را که دلم می خواهد منتشر کنم. هر آنچه که دلم می خواهد. ولی آیا به مسئولیت های مترتب با این حقّ هم توجه می کنم؟
دوستان. این روزها افراد ترجیح می دهند که وقتی سیگار می کشند دود آن کسی را اذیت نکند، وقتی در پارک می خواهند روی نیمکتی بنشینند که نفر دیگری در گوشۀ آن نشسته است نخست سوال می کنند که" ببخشید اجازه هست؟ و...". نمی توان در بخشی مدرن رفتار کرد و چشم را به بخش های دیگر بست. حقّ استفاده از شبکه های اجتماعی بسیار محترم و ارزشمند است و نباید آنرا از دست داد. ولی ما این مسئولیت را هم داریم که از نظر روحی، روانی و جسمی به دیگران و جامعه به معنای اعمّ آن صدمه نزنیم. پس موقع ارسال هر مطلب کمی تأمّل کنیم.

#جامعه

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_sociology