✅ برای عبور از بحران‌ها گریزی از اندیشه‌ی توسعه نیست اما تا توسعه فاصله‌ی معنا داری وجود دارد …

✅ برای عبور از بحران‌ها گریزی از اندیشه ی توسعه نیست اما تا توسعه فاصله ی معنا داری وجود دارد ...

✍🏻حسین سیوانی

📍برای درک ضرورت توسعه باید مفهوم ، الزامات و نتایج توسعه را درک کرد . موقعیت جغرافیایی « سیاسی و انسانی » و شرایط کلی کشور توسعه را امری ضروری کرده است . دهه های متمادی برنامه ریزی ها و تلاش های گسترده ای برای تحقق توسعه انجام گرفته است با این وصف ایران تا رسیدن به آستانه ی و دروازه ی توسعه یافتگی فاصله ی زیادی دارد و ... به نظرم دلیل عمده ی این فاصله فقدان اندیشه ی توسعه ، ابزار توسعه و بی توجهی به الزامات توسعه است که توسعه پذیری را امری ناممکن نموده است . توسعه نیافتگی در دهه های گذشته به دلیل فقدان یا کمبود اعتبارات ، منابع ، تجهیزات و حتی فقدان نیروهای متخصص و‌کارشناس نبوده بلکه این ناکامی برآمده از مدیریت نامنسجم ، خودمحوری و تابع برنامه و سازمان نبودن مسئولان و‌مدیران ، کنار گذاشتن اهل علم و نخبگان متخصص ، نادیده گرفتن شایستگان ، مسئولیت ناپذیری ، فقدان آینده نگری ، سیاست زدگی و ... از عوامل اصلی عدم پیدایش اندیشه ی توسعه بوده و‌مانع از این شده است که توسعه به امری اجتماعی بدل شود .

توجه به مشکلات انباشته شده در بخش های مختلف :

۱- اقتصادی “ رکود ، رانت ، تورم شکننده ، وضعیت صندوق های بازنشستگی و موسسات اعتباری ، فقدان شرایط جذب سرمایه ، فرار و خروج سرمایه ، منابع بانکی ، موانع تولید ، قاچاق ، فساد سازمان یافته ، وضعیت صنعت و ... “

۲- اجتماعی
“ بیکاری ، اعتیاد ، خروج نخبگان و دانش آموختگان ، بی اعتمادی ، ضعف انسجام اجتماعی ، گسترش بی اخلاقی ، آسیب های اجتماعی ، افسردگی ، قانون گریزی و ...

۳- سیاسی

مسئله ی هویت ، امنیت ‌و منافع ملی ، بحران ها و تنش های های منطقه ای و بین المللی ، مشارکت و نشاط سیاسی ، اقتدار و کارآمدی دولت ، نظام اجرایی و اداری و ...

۴- بحران های زیست محیطی “ آب ، خاک ، هوا ، مراتع و جنگل ها و ...

و دهها مسئله ی دیگر ذیل بخش های ذکر شده که توسط نهادهای رسمی کشور از جمله مرکز مطالعات ریاست جمهوری و پژوهش های مجلس تأیید ‌منتشر شده اند که جملگی نشان دهنده ی عمق مشکلات ناشی از توسعه نیافتگی اند .

در یک کلام برای تحقق توسعه هیچ راهی جز تکیه و رجوع به مردم و استفاده از ظرفیت های ملی به معنای عام آن نیست . با تقویت و ملاحظه ی سرمایه های اجتماعی ، اعتماد و انسجام ملی ، عقلانیت جمعی ، حکمرانی خوب ، قاعده مند و قانونمند شدن مدیریت کشور ، تقویت نهادهای اجتماعی ، تضمین مشارکت های واقعی در بخش های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ، رجوع به نخبگان و صاحبان نظر و تجربه و ... باید فضای واقعی و امیدبخشی را فراهم آورد تا اندیشه ی توسعه ، بسترهای توسعه و ابزار و الزامات توسعه برای تبیین چشم انداز و جایگاه واقعی کشور و نیل به این اهداف فرصت و مجال نقش آفرینی پیدا کنند و ...

#جامعه

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology