‌✅ تحقق سکولاریزم، پایان روشنفکری دینی است

‌✅ تحقق سکولاریزم، پایان روشنفکری دینی است

🔅 در متن یک جامعه دین‌مدار... روشنفکران از آن حیث که روشنفکرند، باید به امر دین بپردازند. رسالت روشنفکری نقادی است... بنابراین توجه روشنفکر به دین عرضی و ناشی از مقتضیات تاریخی جامعه اوست؛ یعنی روشنفکر از آن حیث که روشنفکر است، به دین به منزله جزیی از فرهنگ یا سنت جامعه خود می‌نگرد... (و در این مسیر) از طبق بازخوانی و بازسازی سنت (در این جا دین)، قرائتی از سنت به دست می‌دهد که مانع تحقق و بسط مدرنیته نباشد؛ یعنی با پروژه مدرنیت سازگار افتد.

🔅 تحقق سکولاریزم حداقلی را باید پایان روشنفکری دینی دانست؛ چراکه روشنفکری دینی صرفا از آن حیث به امر دین می پردازد که دین محور و مدار جامعه است. بنابراین وقتی دین به جایگاه جدیدش در این منظومه تازه منتقل شود... کار روشنفکر دینی به غایت خود رسیده است... اما تحقق سکولاریزم حداقلی پایان احیاگری دینی نیست.

🔅 شرط نخست آن که این نظام [= نظام حقوقی مبتنی بر دین] نباید با مصالح اساسی زندگی جامعه دینی –به مثابه جامعه‌ای متشکل از انسان های واجد منافع و حقوق و کرامت اساسی– ناسازگار باشد... شرط دوم آن است که مشروعیت دینی باید در چارچوب جواز و مشروعیت اخلاقی باشد... قانون دینی نباید هیچ تکلیف اخلاقی را نقض کند... شرط سوم آن است که نظام دینی مشروع و اخلاقی فقط برای پیروان آن دین لازم‌الاجرا است.

📖 سنت و افق‌های گشوده
🖋 آرش نراقی

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology