▫️ نوعی دین افیون توده هاست. 🖋 بهروز مرادی | جامعه شناس دین و. قرآن پژوه

▫️ نوعی دین افیون توده هاست
🖋 بهروز مرادی | جامعه شناس دین و
قرآن پژوه

چند روز پیش جهت انجام کاری اداری به اصفهان سفری کردم. ظهر هنگام نماز وارد مسجدی شدم. یک روحانی جوان پیشاپیش جماعتی نمازگزار امامت می کرد. وسط دو نماز درنگی کرد، میکروفون را در دست گرفت و چنین ساز سخن کرد: "برادران! همیشه شکر کنید. مشکلات دارید، خیلی هم مشکلات اقتصادی دارید، اما شکر کنید! چون خیلی چیزهای خوب هم دارید. مثلن سلامتی دارید. هر وقت مشکلات به شما فشار وارد آوردند، بگویید خدا رو شکر که از این بدتر نشده! چون از این بدتر هم ممکن بود بشود! و...
در آخر سخنان خود نیز دعاهایی سریع به زبان آورد ازجمله اینکه: "خدایا گناهان ما بریز، اما آبرویمان را مریز." جماعت نیز به همان سرعت "آمین" می گفتند.

در سخنان آن مرد اندیشه کردم. سخنانش مصداق همان موضع مارکس در مورد دین است هنگامی که کارکردش افیون توده هاست. شریعتی نیز گفت: تاریخ تکرار یک فاجعه بوده بدین صورت که: گروهی زرمدار مردم را استثمار می کرده اند و گروهی زورمدار بر سر استثمار شده گان، با چوب استبداد می کوفته اند و گروه سومی نیز وجود داشته اند تزویرگر که به نام دین به استثمارشده گان تحت نظام استبدادی می گفته اند: این تقدیر آسمان است که وضعیت اینگونه است. مخالفت با این وضع، مخالفت با تقدیر الهی است. پس بسازید و شکر خدا بکنید تا در جهانی دیگر حق خود را بستانید.

اما این موضع قرآن نیست. قرآن انسان را به تمکین در برابر ستم و بی عدالتی اجتماعی دعوت نمی کند. مثلن در آیه ی 25 از سوره ی حدید چنین می گوید: "همانا ما پیامبران را فرستادیم با نشانه های روشن و همراه آنها کتاب و عدالت محوری را فرستادیم تا مردم برای برپایی برابری و عدل و داد قیام کنند."
یا آیه ی 35 از سوره ی نساء: "ای ایمان آورندگان! قیام کنندگان به عدل و برابری و داد باشید...."
یا آیه ی 75 از سوره ی نساء: "چرا شما در راه خدا و در راه به ضعف کشیده شده گان مبارزه و پیکار نمی کنید؟ ...."

نه! دینی که آن مرد تبلیغ می کرد، اسلام نبود. دین اش، مذهب دعوت و تمکین نسبت به ظلم و استثمار بود. نقش و وظیفه ی چنین کسانی: مسخ و جعل دین است و نه تبلیغ دین.

💡#رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology