‌✅ نوشریعتیسم: ضرورت رهایی از عافیت‌‌طلبی. 🔹شریعتی یک استراتژی است. ✍🏻محمدرضا تاجیک

‌✅ نوشريعتيسم: ضرورت رهايی از عافيت‌‌طلبی
🔹شريعتی يك استراتژی است
✍🏻محمدرضا تاجیک

شريعتی يك استراتژی است كه می‌توان با عصايش برخاست، می‌توان با عصايش رفت. می‌توان در رفتن، اميد رسيدن به افق را داشت. هرچند به قول شاملو، تنها هدف، رفتن است. با شريعتی می شود حركت كرد. با او می شود عشق ورزيد، ايدئولوژی داشت، سماجت مقدس داشت، تنفر مقدس داشت. من باور ندارم كسی بدون پشتوانه ايدئولوژی بتواند به صورت كارگزار تغيير تاريخی در بيايد. با گفتمان و پست مدرنيسم و دريدا و فوكو نمی توان كارگزار تغيير تاريخی بود؛ چون اين كارگزاری هزينه دارد. اين كار تنها از عهده كسی برمی آيد كه نوعی ايدئولوژی را با خود حمل می‌كند. در ساحت ايدئولوژی ايستاده است، باورهايی دارد. نه اينكه در ساحت گفتمان‌ها نمی‌شود تغييری ايجاد كرد، نمی‌شود كنشگری كرد. اما اگر بخواهم از ماركس كمك گرفته باشم، شما در اوج ساحت گفتمان‌ها با پست مدرنيسم، روحيه خرده بورژوازی پيدا می كنيد. آغاز می‌كنيد، ادامه نمی‌دهيد. با نسيمی كه می‌وزد، مسيرتان عوض می‌شود. با نخستين هزينه‌ای كه می دهيد، گوشه عزلت، حاشيه‌نشينی و عافيت‌طلبی انتخاب می‌كنيد. تنها كسی كه ايدئولوژی دارد، به قول شريعتی، می گويد «اگر شمع‌آجينم هم كنيد، حسرت يك آه را بر دلتان خواهم گذاشت»...

متن کامل این گزارش را می توانید در فایل زیر بخوانید👇👇👇

از " #سياستنامه " که صفحه‌ایست از روزنامه "اعتماد" و به فلسفه، تاريخ، سياست و جامعه‌شناسی می پردازد.

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ