✅ صدایی که شنیده نشد. 🖋 پوریا صداقت‌نیا

✅ صدایی که شنیده نشد
🖋 پوریا صداقت‌نیا

📍 زمانی که از جامعه ی بسته صحبت می کنیم لازم نیست که حتما حاکمیت، معترضان را اعدام یا به سیبری تبعید کند. تقریبا یک هفته از اعتراضات سراسری (و نه اغتشاش) می گذرد، اعتراضاتی که هرکس بر اساس درک خود یا منفعتش سعی در تعریف و تبیین آن داشته است. آنچه مسلم است جایگاه این اعتراضات برخاسته از عمق جامعه بود، از همان‌جایی که سالهاست نادیده گرفته شد. فقر، بی عدالتی، سرکوب، خفقان، پوشش اجباری، محدودیت و هزاران مشکل دیگر دست به دست هم دادند تا این اعتراضات شکل بگیرد. عده ای از جامعه شناسان و مسئولان شدیداً سعی در این دارند تا مبنای این اعتراضات را اقتصادی و همچنین توسط بیگانگان معرفی کنند. این تعمیم ناشیانه به یک یا دو موضوع تنها اصل مطلب را نادیده می‌گیرد. اکنون باید به چند موضوع اشاره شود:

۱. آزادی های اجتماعی و مدنی: یکی از فشارهای وارد بر مردم نبود آزادی های اجتماعی و سیاسی هستند. مثل حق اعتراض، حق اعتصاب، حق انتقاد و امنیت اجتماعی. در یک جامعه ی بسته چیزی به نام اعتراض و اعتصاب و همچنین انتقاد وجود ندارد، دولت در خدمت فرادست است و هرگونه مخالفت طبقه ی پایین را با خشونت سرکوب می کند. همه ی ما شاهد بودیم اعتراض در روزهای اول با حضور گسترده ی نیروهای امنیتی و گاز اشک آور و ماشین آب پاش مواجه شد. چنین حدی از خفقان و انتقاد ناپذیری یکی از مهمترین پایه های اعتراض های اخیر بود.

۲. موضوع بعدی نبود آزادی های فردی در بطن جامعه است. پوشش اجباری، تحمیل اعتقاد واحد به کل جامعه، نادیده گرفتن اقلیت های مذهبی و سرکوب آنها و مداخله در تمام امور افراد از جمله نوع غذا و پوشاک یکی دیگر از علل نارضایتی اجتماعی حاکم در زیر پوست اجتماع بود.

۳. موضوع سوم، تک محصولی بودن کشور است، نبود تولیدات انبوه، تحریم های فلج کننده، نبود ارتباط مناسب و مداوم با کشورهای دیگر و همچنین دخالت های بی مورد در کشورهای همسایه، باعث فلج شدن اقتصاد و پسرفت کشور شده اند و این مورد بر قشر جوان فشار عمیق و شدیدی وارد می کند.

۴. موضوع چهارم، درمورد سربرآوردن بانک ها و موسسه های خصوصی بود که سرمایه ی مردم را جذب کرد، بدون فعالیت مفید اقتصادی، با دادن وام های کلان بدون بهره یا کم بهره به افراد خاص، باعث ورشکستگی شد و در پس دادن اصل پول مردم هم ناتوان شد. اعتراض مسالمت آمیز نادیده گرفته شد تا در نهایت اعتراض آنها به انفجار رسید.

۵. موضوع بعدی قوه ی قضاییه ی ناکارآمد و درگیر فساد است، قوه ی قضاییه بجای رسیدگی به مشکلات مردم، آنها را تهدید به سرکوب کرد و حق هرگونه اعتراض را از آنها گرفت. قوه ی قضاییه ای که باید مستقل از هر نهاد و ارگانی باشد، تبدیل به حامی دولت و سیستم شد و هرگونه انتقاد و اعتراض را به سختی پاسخ داد، هرگز نباید این موضوع را پیش پا افتاده تلقی کرد و این یکی از بزرگترین علت های اعتراض های اخیر بود.

۶. نکته بعد بیکاری خیل عظیم تحصیل کردگان دانشگاه ها و نبود شغل مناسب برای آنها و همچنین تبدیل دانشگاه از مرکز کسب علم به بنگاه اقتصادی است. این حجم عظیم تحصیل کرده باعث بالا رفتن انتظار شده است و دولتی که هیچ برنامه ای برای این قشر بدون کار ندارد، باعث نارضایتی آنها و اعتراضشان شد.

۷. نکته آخر مسئله ی صدا و سیمای میلی است. صدا و سیمایی که تنها پسوند «ملی» را به دوش می کشد اما در خدمت طبقه ی حاکم است، صدای محرومان و فرودستان را نادیده می گیرد، آسیب های اجتماعی را سانسور می کند، اخبار را تحریف می کند و حوادث و اتفاقات را برعکس پوشش می دهد.

با صدای بلند و رسا باید به تمام دولتمردان، به تمام سرمایه داران و به تمام حاکمان پیدا و پنهان این جامعه‌ی زوال یافته بگویم اگر برای مشکلات بالا چاره ای نیندیشید، در آینده ای نزدیک انتظار هر حادثه و اتفاقی را داشته باشید، مردمی که در خیابان دیدید و با قدرت رسانه هایتان نسبت خارجی و بیگانه و تروریست و دست نشانده دادید، کسانی نیستند جز مردم فرودستی که تنها خود شما باعث و بانی سیه‌روزی آنها هستید. از قیام گرسنگان بترسید و چاره ای برایشان بیندیشید، شما خادم آنها هستید نه آنها مطیع شما، اگر سیستم به همین طریق ادامه یابد، باید منتظر شعله‌ور شدن آتش زیر خاکستر باشیم.

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology