✅ کشتن یک آرمان عزیز. (نقدی بر برخورد با فوتبالیست‌های تیم ملی برای بازی مقابل تیم اسراییلی)..۱

✅ کشتن ِ یک آرمان ِ عزیز
(نقدی بر برخورد با فوتبالیست‌های تیم ملی برای بازی مقابل تیم اسراییلی)

1
▪️روز قدس سال 83، با خواهرم برای شرکت در راهنپیمایی به میدان انقلاب رفتیم. از سر خیابان دامپزشکی، اتوبوس‌های ادارات و سازمان‌ها و نهادها صف کشیده بودند. خواهرم محجبه بود اما چادر بر سر نداشت. شعارنوشته‌ی دست‌نویسی هم در حمایت از مردم فلسطین نوشته بود و همراه آورده بود. بخش عمده‌ی جمعیت به صورت ِ نهادی و سازمانی مشغول طی مسیر بودند. در کنار یکی از همین گروه‌های متشکل راه افتادیم. خواهرم می‌خواست در جمعیت باشد. هنوز چند دقیقه‌ای از ورودش به دسته‌ی راهپیمایی‌کننده نگذشته بود که دیدم با ناراحتی به سمتم می‌آید. از دلیلش پرسیدم. گفت "مسوول دسته‌ی راهپیمایی‌کننده‌ی مربوطه" به سمتش آمده و گفته است که چون چادر ندارد و به این نهاد متعلق نیست، از جمع آن‌ها بیرون بیاید.. این ماکت کوچکی است از آنچه بر سر آرمان ِ ارزشمند و انسانی ِ دفاع از مردم فلسطین در شرایط پساانقلابی آمده است.

2
▪️اسرائیل در مقام یک حکومت، در غالب ادوارش تاریخی از ظلم و ترور و بی‌عدالتی را در حافظه‌ها از خود به جا گذاشته‌است. این صرفاً توصیف ِ من ِ ایرانی ِ تربیت شده ذر فرهنگ ِ اسلامی و شیعی نیست؛ کافی است کتاب جیمی کارتر - رییس جمهور اسبق امریکا - با عنوان «فلسطین؛ صلح، نه تبعیض» را بخوانیم تا با پشت پرده‌ی سیاست‌های غیرقابل قبول و غیرانسانی این حکومت آشنا شویم. اسراییل با چنین کارنامه و عملکردی، در رفراندوم افکار عمومی جهان سرافکنده است و حتی امروز هم بدون حمایت‌های بی‌دریغ امریکا، توان حمایت از سیاست‌هایش را در صحنه جهانی ندارد. امروز مخالفت با سیاست‌های غیرانسانی اسراییل در جهان، نقطه‌ی اشتراک جنبش‌های پیشرو، آوانگارد و آزادی‌خواه است.

3
▪️در ایران اما سیاست‌های غلط رسمی، فضا را به شیوه‌ای دیگر شکل داده است: سیاستگذاری‌های از بالا و ابلاغی، رویکردهای شعاری، ایجاد فضای یکسویه‌ و اغراق‌های خبری غیرواقعی، مصادره‌ی موضع مخالفت با سیاست‌های اسراییل به جریان رسمی و عدم انعکاس مخالفت سایر جریانات منتقد حاکمیت با سیاستهای اسراییل کار خود را کرده است: مبارزه با سیاستهای غلط اسراییل در ایران امروز متأسفانه خودانگیختگی و «اجتماعی بودن» خود را از دست داده و صرفاً به کنشی رسمی-سیاسی بدل شده است.

4
▪️آخرین نمونه‌ی این سیاست، برخوردی است که با دو فوتبالیست تیم ملی برای حضور اجباری در بازی مقابل تیمی اسراییلی صورت گرفته است. حاکمیت در ادامه اشتباهاتش در این حوزه متوجه خسارت این برخورد بر آرمان فلسین نیست. سیستم ِ بروکراتیک و اداری‌شده درک نمی‌کند که برای اجتماعی کردن این ایده، باید گروه‌های مرجع مهم جامعه به این آرمان رسمیت ببخشند؛ و امروز یکی از مهمترین ِ این گروه‌های مرجع، ورزشکاران و در رأس آن، فوتبالیست‌های تیم ملی فوتبال هستند.

5
▪️درست گفته‌اند که برای تخریب یک ایده، لزوماً نیازی به حمله نیست؛ کافی است از آن به بدترین شکل دفاع کنید.


🔰 از کانال اینکُجا

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology