✅از اینا از اینا،. یک دو سه چهار- بالا دو سه عوض،. یک دو سه چهار- بالا دو سه عوض

✅از اینا از اینا،
یک دو سه چهار- بالا دو سه عوض،
یک دو سه چهار- بالا دو سه عوض

✍🏻فردین علیخواه|جامعه‌شناس

« رقص» به‌عنوان یکی از عناصر زندگی روزمره، ازجمله موضوعاتی است که شاخه‌های مختلف علوم انسانی همواره پژوهش‌هایی درباره آن انجام می‌دهند. در ایران؛ به دلیل نوع نگاه نهادهای رسمی به رقص، جنبه‌های مختلف آن کمتر موردتوجه محققان علوم انسانی قرارگرفته است. البته؛ شاید نگرانی از سطحی تلقی شدن موضوع پژوهش یعنی رقص و حتی خود پژوهشگر، در این زمینه مؤثر بوده باشد. این در حالی است که رقص یکی از عناصر جدایی‌ناپذیر زندگی روزمره ایرانیان است. آنچه در ادامه می‌آید خلاصه‌ای از تغییراتی است که در سال‌های اخیر درزمینهٔ رقص در شهرهای بزرگ شاهد هستیم.

در دهه‌های قبل، در عروسی‌ها، مهمانان حلقه‌ای تشکیل می‌دادند، با آهنگ دست می‌زدند و به تماشای کسانی می‌پرداختند که در حال رقصیدن بودند. معمولاً یک یا دو نفر مسئول کشاندن اجباری دیگران به داخل حلقه رقص بودند. هرچند کم نبودند کسانی که در دل دوست داشتند که برقصند ولی تا کسی آن‌ها را به داخل حلقه رقص نمی‌کشید آن‌ها هم نمی‌رقصیدند. هنجارهای اجتماعی به « رقص خودخواسته و داوطلبانه» نگاه چندان مثبتی نداشت. همه دوست داشتند به حاضران این پیام را بدهند که « من دوست ندارم برقصم ولی حالا که اصرار می‌کنید می‌رقصم». نکته جالب آنکه بسیاری از همان افرادی که ظاهراً دوست نداشتند برقصند از قبل آهنگ موردعلاقه‌شان را به همراه آورده بودند. کسانی که دور آن حلقه بودند رقص افراد داخل حلقه را تماشا می‌کردند. همچنین استاندارد یا الگوی مشخصی برای رقص وجود نداشت و به همین دلیل « بداهه رقصی» یا « رقص من‌درآوردی» ؛ به‌ویژه در بین مردان؛ متداول بود. هر کس در لحظه ؛ هر آنچه را که به فکرش می‌رسید انجام می‌داد. این باعث می‌شد تا هر کس رقص مخصوص به خودش را داشته باشد. رقص مانند سبکِ راه رفتن افراد بود که هیچ‌کس شبیه دیگری نیست. در جمع‌های خانوادگی، یکی از کارهایی که معمولاً نوجوانان برای خنداندن اعضای خانواده انجام می‌دادند تقلید رقص اقوام نزدیک بود. این تقلید، گاهی اوقات در مقابل خود آن فرد انجام می‌شد. یکی از دلایل این امر منحصربه‌فرد بودن رقص افراد بود. با نگاه به حرکات این نوجوانان می‌فهمیدیم که او رقص چه کسی را تقلید می‌کند. نکته دیگر آنکه معمولاً تماشاچیان با دیدن رقص یک فرد، درباره پرستیژ اجتماعی او قضاوتی نمی‌کردند. درواقع نوع رقص باعث طبقه‌بندی اجتماعی افراد نمی‌شد.

ادامه👇👇

https://engare.net/ref/28

🌐شبکه جامعه شناسی علامه
@Atu_sociology