✅ پارک‌های بانوان نماد گسست حوزه عمومی در بستر شهرسازی معاصر. 🖋 افشین سجادی. کارشناس ارشد شهرسازی

✅ پارک‌های بانوان نماد گسست حوزه عمومی در بستر شهرسازی معاصر
🖋 افشین سجادی
کارشناس ارشد شهرسازی

📍 زن ایرانی در جستجوی فضایی امن برای گذران اوقات فراغت خود می گردد. پارک های شهر می توانند گزینه ی مناسبی باشند. اما او خواستار گونه ای خاص از پارک شهری است. پارکی که فقط همجنس های خودش در آن اجازه حضور داشته باشند. اما فارغ از تحلیل موفقیت و عدم موفقیت پارک های بانوان که در شهرهای مختلف کشور رواج پیدا کرده اند و روز به روز در حال گسترش هستند، ریشه ی جستجوی زن ایرانی برای پارک ویژه بانوان چیست؟ آیا این خواسته ی اوست یا سیستم مدیریت شهری؟ یا شاید هم سیستمی در سطح بالاتر که حتی سیستم مدیریت شهری را تحت کنترل خود دارد؟
شهروند ایرانی از دیدگاه جنسیتی هنوز نتوانسته است به کنشی مناسب دست یابد. فارغ از ناتوانی شهرسازی در جهت ایجاد فضاهای عمومی کنشگر در شهرها در جهت رفع نیازهای مادی و معنوی شهروندان، باید به این نکته توجه نمود که در اینگونه مواقع تأثیر فرهنگ بسیار پررنگ تر از ابزارهای فیزیکی همچون شهرسازی و فرآیند طراحی است. سیستم مدیریت شهری با اجرای سیاست ایجاد پارک های بانوان به گونه ای سعی در پاک کردن صورت مسأله دارد و این خیال را در سر می پروراند که مسأله را به صورت ریشه ای حل نموده است! حال آنکه سیستم مدیریت شهری زمانی می تواند به مسأله حضور زنان در فضای شهری پاسخ مناسب دهد که بعد از خروج زنان از پارک بانوان آنان همچنان احساس خوشایندِ بودن در فضای شهری را تجربه کنند؛ اما آیا این اتفاق می افتد؟ آیا زنان فعالیت هایی همچون خرید را هم می خواهند در پارک ها انجا دهند؟! حال آنکه لازمه خرید حضور در بستر خیابان به عنوان یک فضای شهری با اهمیت در دوره معاصر است. شاید در آینده نزدیک باید شاهد مراکز خرید بانوان باشیم! یا شاید هم ورزشگاه بانوان! یا شاید هم
مسجد بانوان! و...
فضای شهری که نتواند بستر کنش متقابل زنان و مردان را به صورت همزمان و در کنار یکدیگر مهیا سازد بدون شک فضایی "غیرعمومی" و بی روح خواهد بود و تفکرات حوزه عمومی در آن جایگاهی نخواهد داشت.

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology