‌🔅 نابرابری جنسیتی، عامل آزار و اذیت

‌🔅 نابرابری جنسیتی، عامل آزار و اذیت #زنان

📍 دکتر سیمین کاظمی جامعه شناس در گفت و گو با تماشاگران امروز می گوید :
در یک جامعه مساله ناامنی در درجه اول محصول شرایط اقتصادی اجتماعی است. جامعه ای که فقر، بیکاری، نابرابری و شکاف طبقاتی فزاینده دارد، افزایش وقوع جرم و بزه و ناامنی هم قابل انتظار هست و ناامنی زنان در درجه اول تابع چنین شرایطی است و در درجه دوم بعد جنسیت مطرح هست. در واقع در جامعه ما نا امنی برای همه وجود دارد اما به خاطر تاثیر متغیر جنسیت بر این مساله، زن ها و دختر بچه ها بیشتر مورد آسیب هستند. در فضا و حوزه عمومی جامعه ایران نگاهی که به زن ها وجود دارد، محصول سیستم نابرابر جنسیتی بازمانده از گذشته است که همچنان حاکمیت دارد. بر همین اساس در حوزه عمومی زن به عنوان یک موجود مستقل و دارای حقوق برابر شناخته نمی شود و همین مسئله تعدی به زن ها و ایجاد نا امنی و مزاحمت برای آنها را آسان تر می کند و طبیعی جلوه می دهد. در یک جامعه هر قدر استقلال زنان نادیده گرفته شود و زنان از حقوق کمتری برخوردار باشند به همان نسبت آزار و اذیت آنها در فضای عمومی بیشتر خواهد شد. نگاهی که نسبت به زنان در سطح جامعه وجود دارد به این صورت است که حوزه عمومی به عنوان یک حوزه مردانه تلقی می شود و زمانی که زنان به این حوزه وارد می شوند اینگونه تصور می شود که به حوزه مردانه تعدی شده است. اما با تغییراتی که در طی قرن اخیر رخ داده زنان برای مشارکت سیاسی و اجتماعی و ... به فضای عمومی وارد شده و خواهند شد و این حوزه عمومی است که باید خودش را با حضور زنان در این حوزه وفق دهد.

کاظمی با اشاره به مسئله آزار های کلامی علیه زنان توضیح می دهد : متلک گویی ها و آزارهای کلامی به غیر از کوچه و خیابان حتی در محیطهای دانشگاهی و شغلی هم وجود دارد. این مشکل از همان نگاه تحقیر آمیز به زنان و خوار انگاری آنان ناشی می شود. تا زمانی که زنان به عنوان یک انسان مستقل شناخته نشوند و اعتقاد به برابری جنسیتی وجود نداشته باشد، زنی که به صورت مستقل وارد فضای عمومی می شود به عنوان یک طعمه دیده می شود که می توان به آن تعدی و تعرض کرد.

این جامعه شناس یکی دیگر از دلایل تبعیض و به تبع آن نا امنی زنان را جامعه پذیری و آموزش کودکان از سنین پایین در مدرسه و خانواده می داند و در این مورد توضیح می دهد: در جامعه ما اصراری وجود دارد که دخترها و پسرها از دو تربیت مختلف برخوردار باشند. مثلا اینکه پسرها را تهاجمی تر و دختران را منفعل بار می آورند. دیگر آنکه در هیچ حوزه ای دختر و پسر با هم تعامل و تماسی ندارند و کودک از 3 سالگی تحت این آموزش ها قرار می گیرد. فرادستی مردان و فرودستی زنان تقریبا در همه آموزش های ما از کتاب های درسی گرفته تا برنامه های تلویزیونی و حتی کارتون ها بازتولید می شود.

اما این امنیت چطور به زنان بازگردانده می شود ؟ دکتر کاظمی در این باره می گوید: کوته فکرانه است تصور کنیم تنها به ضرب و زور قانون و پلیس می توان امنیت را به زنان برگرداند. چرا که در این حالت ریشه های نا امنی در یک جامعه نادیده گرفته می شود. برخی صاحب نظران امنیت را به عنوان تولید اجتماعی می شناسند. یعنی امنیت محصول نظام سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به علاوه ی کنشگری و نوع مشارکت شهروندان یک جامعه است. برای توقف نا امنی همه اجزای این سیستم باید دست به دست هم بدهند .
می توان گفت، در سال های اخیر وضعیت امنیت نسبت به چند دهه قبل بهتر شده است، و #زنان بیشتر به طور مستقل حضور پیدا می کنند اما به این معنی نیست که احساس نا امنی وجود نداشته باشد، در واقع ارتقا آگاهی و آموزشی که در جامعه کسب شده، باعث شده که حساسیت به نا امنی بیشتر شود و امنیت به عنوان یک حق شهروندی شناخته شود و مورد مطالبه قرار گیرد. قبلا این حساسیت نسبت به ناامنی چندان مطرح نبود یا وجود نداشت چراکه زن ها بیشتر در حوزه خصوصی و خانواده بودند و کمتر بیرون می آمدند. اما حالا که از حوزه خصوصی خارج شده اند بیشتر این نا امنی را حس می کنند و نسبت به آن واکنش نشان می دهند.

📌 متن کامل گزارش "شهر مردانه و غریبه ای به نام زن" که در روزنامه "تماشاگران امروز" تاریخ هشتم مرداد 96 منتشر شده را در فایل زیر بخوانید 👇👇👇

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology