✅ چیستی مردمی بودن اصیل. 🖋 رحیم زایرکعبه. دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه تبریز

✅ چیستی مردمی بودن اصیل
🖋 رحیم زایرکعبه
دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه تبریز

📍 مردمی بودن معمولا به دو شکل خود را آشکار می سازد: نخست، پوپولیسم یا مردمی بودن کاذب؛ دوم، مردم‌سالاری یا مردمی بودن اصیل. حال سوال اصلی این است که چگونه می‌توان مردمی بودن اصیل را از کاذب تشخیص داد؟ با استفاده از نظریه جامعه‌شناس آمریکایی، هورتون کولی تحت عنوان «خودآینه‌سان» در سه بعد تصوری، قضاوتی و احساسی می توان گفت فرد یا سیاستمداری که حقیقتا مردمی است از جامعه انسانی، تصوری مدنی و نه توده‌ای دارد. او در تصور هستی‌شناختی‌اش از مردم، آنها را افرادی متنوع و متکثر و نه توده‌ای بی‌شکل و قالب‌پذیر می‌شناسد. در قالب مثال می‌توان گفت او، آنها را همچون کلمات معناداری می‌داند که با قرار گرفتن در کنار هم، واجد معنایی خاص می گردند، نه اینکه همچون حروف مقطّعی بداند که حتی اگر در کنار هم نیز جمع شوند، معنایی نخواهند داشت. او مردم را دارای شعور و عقل جمعی می‌داند و سعی می‌کند در کشف حقیقت امور از عقل جمعی بهره‌ بگیرد نه اینکه آنها را دارای عقلی ناقص و عوامانه بداند. او مردم را افرادی آزاد، مسئول و خالق ساختار جامعه می‌نگرد و نه اسیر و مجبورِ آن. نهایتا او در پی خیر عمومی همه افراد جامعه و نه عده‌ای خاص از آنهاست.
او در بعد قضاوتی و احساسی نیز این احساس و انتظار را از مردم دارد که آگاهانه حمایتش کنند، نه اینکه کورکورانه در اطاعتش باشند. او به دنبال ایجاد این احساس در مردم هست که حل مسایل اجتماعی و بهبود وضعیت اجتماعی را نه به صورت رادیکال و ناگهانی بلکه به شکل اصلاحی و تدریجی بخواهند. او در ایجاد تغییر اجتماعی نیز از مردم این احساس و انتظار را دارد که با او مشارکت و همراهی داشته باشند؛ چرا که تغییر اجتماعی امری جمعی و از پایین به بالاست و نه امری مبتنی بر کنش قهرمانانه یک کاریزما و از بالا به پایین.

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology