✳️دانشجویان دانشگاه‌های کشور سال‌هاست که از دردهای مشترکی رنج می‌برند و برای رسیدن به مطالبات خود از راه‌های مختلف اقدام می‌کنند

✳️دانشجویان دانشگاه‌های کشور سال‌هاست که از دردهای مشترکی رنج می‌برند و برای رسیدن به مطالبات خود از راه‌های مختلف اقدام می‌کنند. راه‌هایی که گاه به بن‌بست و بیراهه می‌رسد و گاه با نتایجی همراه است.
فارغ از راه‌های مختلفی که دانشجویان برای دستیابی به مطالباتشان انتخاب کرده‌اند، به بیانیه‌های دانشجویان اشاره می‌کنیم. بیانیه‌های شوراهای صنفی کشور که در اسفند 94 و اسفند 95 منتشر شدند و همچنین بیانیه‌هایی که از سوی فعالین صنفی مستقل در سال‌های مختلف چه در مناسبت‌های خاص و چه در اعتراضات خاص منتشر شده است که مهم‌ترین آنها را می‌توان "بیانیه فراگیر دانشجویان" به مناسبت 16 آذر 95 دانست.

✅ تمرکز این بیانیه‌ها بر چند محور استوار بوده است:

❇️کالایی‌سازی آموزش که باعث محرومیت بخش بزرگی از جامعه برای ورود به دانشگاه می‌شود.

❇️افزایش هزینه‌های زندگی و به تبع آن هزینه‌های زندگی دانشجوی و فشار‌های اقتصادی حاکم بر جامعه.

❇️تبعیض جنسیتی که باعث محرومیت دختران و زنان در جامعه شده است که دانشگاه نیز به عنوان نهادی از این جامعه مستثنی نبوده است و دختران در دانشگاه نیز از این تبعیض‌ها رنج برده‌اند.

❇️تبعیض جغرافیایی که مصداق آن را می‌توان بومی‌گزینی در آموزش عالی دانست. اما این تبعیض‌ها تنها به دانشگاه محدود نشده است و مناطق دور از مرکز و دور از شهرهای بزرگ علاوه بر امکانات آموزشی از امکانات بسیار دیگر نیز محروم هستند.

❇️فشارهای امنیتی حاکم بر دانشگاه و احضارهای فله‌ای فعالین به نهادهای امنیتی داخل و بیرون از دانشگاه که البته این مورد هم تنها شامل حال دانشجویان نمی‌شود؛ عرصه را بر فعالین دیگر حوزه‌های اجتماعی تنگ کرده است.

❇️بیگاری کشیدن از دانشجویان و فسادهای علمی در دانشگاه‌ها و همچنین تصویب قوانینی همچون کارورزی فارغ التحصیلان دانشگاهی که نه تنها از دانشجویان بیگاری می‌کشد بلکه بیش از پیش دستمزد نیروی کار را در کشور پایین می‌آورد.
و موارد دیگر از این دست که البته برای هر کدامشان در دوره‌های مختلف مجلس قوانینی تصویب شده بود و امروزه نیز تصویب می‌شود.

🔸اکنون بعد از سال‌ها که این مشکلات ادامه داشته و اعتراضات دانشجویی به صورت‌های مختلف عینیت یافته، شاهدیم که تعدادی از نمایندگان مجلس به رئیس‌جمهور برای پیگیری و رفع این مشکلات نامه‌ای نوشته‌اند.

🔻چند نکته در باب این نامه وجود دارد:

نخست نگارش نامه پس از انتخابات ریاست چمهوری و اعتراض امروز نمایندگان به رویه‌ای که دولت در چند سال اخیر در دانشگاه داشته است این شائبه را ایجاد می‌کند که نمایندگان با توجه به مسایل حزبی خود در این چند سال سکوت کرده‌اند و امروز که برای دور دوم پیروز انتخابات شده اند به یاد آورده اند که باید نماینده ملت باشند نه نماینده دولت.

دوم: باید یادآور شویم که روند کالایی سازی، بومی‌گزینی، فشار امنیتی، تبعیض جنستی تنها در دولت نهم و دهم نبوده است که ریشه را به دولت نهم برگردانده اید بلکه از سالهای نخست پس از انقلاب شاهد بسته شدن بسیاری از تشکل‌های دانشجوی، فشارهای امنیتی و ... بوده‌ایم. به صورت خاص قانون بومی‌گزینی در سال 1365 مطرح و در سال 1369 به صورت آزمایشی اجرایی شده است. و روند کالایی‌سازی هم از دولت سازندگی به این سو ادامه داشته است و دولت‌های مختلف هر کدام سهمی در وضعیت کنونی دانشگاه داشته و دارند.

❎البته ذکر نکته ای خالی از لطف نیست که نمایندگان مجلس اگر می‌خواهند حقیقتاً در مورد کالایی‌شدن آموزش کاری کنند، ابزارهای بسیار کارآتری در اختیار دارند. آنان همین فردا می‌توانند اصلاح «نقشه‌ی جامع علمی کشور» را در دستور کار مجلس قرار دهند و بندهایی را که ناظر بر خصوصی‌سازی، پولی‌سازی، بومی‌گزینی، کارورزی، هدایت تحصیلی و ... است از آن حذف کنند. بدون آنکه به نامه ای رسانه‌ای روی بیاورند.

❎در پایان لازم می‌دانیم این فعالیت نمایندگان مجلس را به فال نیک بگیریم و امیدواریم که در نامه‌نگاری‌های بعدی کاستی‌های کمتری را مشاهده کنیم. امید داریم که فعالیت نمایندگان مجلس به همین نامه ختم نشود و تا رهایی کامل دانشگاه از این مشکلات پیگیری خود را ادامه دهند. باشد که در سال 1396 خورشیدی نوشدارو پس از مرگ سهراب تأثیرگذار باشد و حامیان تجاری سازی دانشگاه و دانشگاه کارآفرین بتوانند دانشگاه را از تجاری سازی بیشتر نجات دهند.

2⃣9⃣1⃣
🆔 @senfi_uni_iran