🔅 گسترش رسانه‌های جمعی و خودنمایی روشنفکران کم مایه. 🖋 مسعود مقدم

🔅 گسترشِ رسانه های جمعی و خودنماییِ روشنفکرانِ کم مایه
🖋 مسعود #زمانی مقدم

📍 گسترش رسانه های جمعی، فضا را برای افزایش کم مایگیِ روشنفکرانه و روشنفکرانِ کم مایه فراهم کرده است. یکی از پیامدهای گسترش رسانه های جمعی، انتشار سریع و گستردۀ اخبار متنوع و عمدتاً بی اهمیت در جامعه است که خود موجب درگیر شدن اذهان روشنفکران (به طور کلی، افرادی که کم یا زیاد می نویسند و میزان مطالعه و تفکرشان نسبت به عموم مردم بیشتر است) به این اخبار می شود. از سوی دیگر، از پیامدهای گسترش رسانه های جمعی، فراهم شدن فضا و زمینه ای برای این روشنفکران بزرگ و کوچک است تا مطالب و دیدگاه هایشان را ارائه کنند. در چنین وضعیتی که گسترش رسانه های جمعی، هم به مطرح شدن اخبار و مطالب و بی اهمیت و هم به امکان خودنمایی روشنفکرانه دامن می زند، روشنفکران کم مایه خود را نشان می دهند. در واقع، روشنفکران کم مایه، با امکانی که برای شان فراهم شده است، به تحلیل و نوشتن درباره اخبار و حوادث متنوع و چه بسا بی اهمیت می پردازند. آنها بیش از اینکه در خوانندگان تاثیرگذار باشند از خوانندگان تاثیر می پذیرند و مطابق با علایق و میل آنها و فضایی که بر رسانه های جمعی حاکم است دست به قلم می برند. به عبارتی دیگر، آنها بنا بر دغدغه فکری و یا اجتماعی نمی نویسند بلکه می نویسند چون خوانندگان عام، که عمدتاً هم پیگیر اخبار و مطالب سطحی اند، از آنها انتظار دارند. روشنفکران کم مایه تصور می کنند که باید درباره هرچیزی نظر بدهند و حتی آن را تحلیل کنند. درواقع، برای آنها چندان مهم نیست که چه را تحلیل می کنند بلکه هدف آنها بیشتر ابراز وجود خویش است. کافیست تا خبر و یا رخدادی در رسانه های جمعی مطرح شود، روشنفکران کم مایه کاملاً آمادگی تحلیل آن را دارند؛حال این رخداد، زلزله، انتخابات، جنایت یک قاتل، مرگ یک شخص مشهور، نابسامانی سیاسی، جایزه بردن یک هموطن، تروریسم، بالارفتن قیمت بنزین، صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی و یا موارد بسیار دیگری باشد که در جامعه مطرح می شوند و رسانه ها آن را برجسته می کنند. البته مسلماً روشنفکران کم مایه، تحلیل هایی بسیار سطحی و بی اهمیت به خورد جامعه می دهند که به زودی هم فراموش می شوند. زیرا آنها در چهارچوب فکری منسجم و مشخصی تحلیل نمی کنند و مسائل را هم نه به طور جدی و دقیق، بلکه با بررسی سطحی و ساده اندیشانه تحلیل می کنند، که دلیل آن هم البته همان انتظاری است که خوانندگان عام از آنها دارند؛ پرداختن به مسائل سطحی، و متعاقب آن، ارائه تحلیل های سطحی تر. باری، خوانندگان عام را شاید نتوان برای کم مایگی فکری شان سرزنش کرد، زیرا کم مایگی فکری عموم مردم، امری طبیعی است و لزوماً هم اختلالی در زندگی روزمره شان ایجاد نمی کند، اما کم مایگی روشنفکران را باید به تیغ نقد کشاند، زیرا آنها مدعی اند که کار فکری می کنند و از این رو، کار فکری شان باید در معرض نقد قرار بگیرد.

#جامعه

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ