▫️ ظهور دست خدا در الجزایر. 🖋 علی ملک‌پور

▫️ ظهور دست خدا در الجزایر
🖋 علی ملک‌پور

"عبدالعزیز بوتفلیقه" رییس جمهور ۸۲ ساله کشور آفریقایی الجزایر که روزگاری یکی از مبارزان راه استقلال و آزادی کشورش از استعمار فرانسه بود، همچون برخی از مبارزان سابق در کشورهای درحال توسعه، نتوانست از توهم " جاودانگی قدرت!" چشم پوشی کند و آنقدر بر صندلی ریاست و زعامت دنیا پرستانه دوخته شد که عاقبت به رغم عزت پیشین، با خفت پَسین، به کناری پرت شد تا کلکسیون رهبران مادام العمر ِ بدفرجام را کامل کند.
رهبرانی که عبرت تاریخ اند و برای بحث و درس در باب بی وفایی دنیا؛ این " شیرین ِ فرهادکُش" مَثل و ضرب المثل می شوند.
به راستی چه نمایش نغزی است، قدرتی که با فریب و نیرنگ و ریب به کف آید، عاقبت به خروش اراده ملت چون پرِ کاهی سبک و بی ریشه، آواره و صدپاره شود!
پیرمرد مریض ِ حریص دست خدا - دست مردم - را دست کم گرفته بود و خلق الجزایر نیز فرصت " رفتن عزت مندانه " را از او سلب کرد، زیرا شایسته آن نبود.
"بوتفلیقه" را در الجزایر" قاب عکس" لقب دادند، زیرا در اغلب مراسم رسمی به علت معلولیت و کسالت امکان حضور ندارد و به جای او قاب عکسش را در جایگاه می نشانند. او را یک الیگارشی فاسد ولی مقتدر احاطه کرده و از جایگاه سیاسی او به شدت سوء استفاده می کردند.این ویژگی قدرت نامحدود و مادام العمر است که در هر قالبی به نابسامانی می گراید و... عِرض خود می برد و زحمت خلق آورد!

آسمان ها و زمین را خدا آفرید، و خود او اداره کائنات را بر عهده گرفت، ولی اداره زمین - جامعه - را به اراده " مردم" تفویض کرده است.این است که هر از گاهی مردم وقتی به خود می آیند و امری را " اراده" می کنند، گویی که قدرت خدا و عزم او را به نمایش می گذارند، خود عرب ها در جمله ای سترگ و زیبا این معنا را در خیابانها فریاد می زنند، در بهار عربی و دیگر مناسبت های مشابه:
" الشعب یُرید....!" ، یعنی ملت اراده کرده است که....( هر آنچه می خواهد محقق شود)

بیت من:

چون که خدا را نبود دست و پا/
دست خدا هست همان دست ما

خلق اگر جمله بر آرد ندا/
دست نهادند به دست خدا

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology