‌✅ شهروندان را به سمت بی اعتمادی سوق ندهیم ✍🏻 محمدامین ‌راد - جامعه‌شناس

‌✅ شهروندان را به سمت بي اعتمادي سوق ندهيم ✍🏻 محمدامین #قانعی‌راد - جامعه‌شناس
اظهارات نامزدهاي دوازدهمين انتخابات رياست جمهوري درباره وضعيت كشور و ارايه آمار از مشكلات در اين برهه زماني بازمي گردد به الگوي عمل سياسي يا كنش سياسي كه در كشور پيش گرفته ايم. ما فكر مي كنيم عرصه سياست، لزوما عرصه مبارزه دوست و دشمن و مبتني بر تقابل هاي خصمانه بين دو گروهي است كه با يكديگر تفاوت بنيادي و ريشه اي دارند. ذهنيت مان اين است كه هر نوع تفاوت را بلافاصله تقليل مي دهيم يا تبديل مي كنيم به تخاصم. نمي توانيم درك كنيم كه دو نفر ممكن است با يكديگر متفاوت باشند و بخواهند تفاوت هاي شان را ابراز و بيان كنند بدون اينكه با يكديگر متخاصم باشند. گويي تنها قالب بيان هر نوع تفاوت فكري، برنامه اي، انديشه اي، تخاصم است. عادت نكرديم متفاوت باشيم و در كنار يكديگر، تفاوت هاي يكديگر را بيان كنيم. اگر كسي با ما تفاوت دارد، دشمن است و بايد با دشمن مان به هر شيوه اي كه مي توانيم دشمني و تخاصم بورزيم تا بتوانيم او را از ميدان به در كنيم. پس هر چه از جانب او هست را بايد سياه و تاريك نشان بدهيم. يعني براساس همان نگاه مطلق انديشي سياه و سفيد، بايد پرونده او را به يك پرونده سياه و پرونده خودمان را به يك پرونده سفيد تبديل كنيم و مرز بكشيم. يك راه كشيدن مرز هم اين است كه آمار و اطلاعاتي ارايه بدهيم كه وضعيت اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي را نامطلوب نشان مي دهد. ارايه اين آمار اين تصوير را مي سازد كه تمام نابساماني ها و شاخص هاي منفي، مربوط به عملكرد طرف مقابل است و به نحوي به خود تبرئه سازي بپردازيم و خودمان را از اين فرآيند تبرئه كنيم و القا كنيم كه سياست هاي رقيب مان، اين وضع نامطلوب را ايجاد كرده. در حالي كه وضعيت شاخص هاي ما در زمينه هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در شرايط كنوني، زاييده حدود ٤ دهه عملكرد جمهوري اسلامي است و نمي توان اين وضع را صرفا به رقيب منسوب كرد. اما وقتي نامزدها درگير مبارزاتي مي شوند كه هدف ساكت كردن خصم و طرد او است و استراتژي، تبديل كردن طرف به يك دشمن و طرد او از ريشه است وضعيت را به گونه اي سياه نشان مي دهيم كه ناامني رواني ايجاد كنيم. در چه كساني؟ در مردمي كه حرف ما را مي شنوند و در چهره ما و در فعاليت هاي ما امكان رهايي و امكان نجات ببينند. ما ناامني رواني ايجاد مي كنيم و از آن طرف، تصويري از خودمان ارايه مي دهيم با اين پيام كه من مي توانم ناامني رواني تو را مرتفع كنم. اما در نظر نمي گيريم كه ممكن است ايجاد ناامني رواني با عوارض ديگري همراه باشد و فرد بر اثر احساس ناامني رواني، اعتماد به محيط پيرامون خود را از دست بدهد. من در چه شرايطي احساس ناامني مي كنم؟ وقتي نسبت به محيط اجتماعي، به واقعيت اجتماعي پيرامون، به كنشگران، به محيطي كه بر من حاكم است بي اعتماد باشم و نپذيرم كه اين محيط مي تواند حافظ و نگهدار من باشد يا از منافع من دفاع كند. ناامني، زاييده عدم اعتماد است و بايد در نظر بگيريم كه نبايد در كنش هاي سياسي خود، شهروندان را به سمت بي اعتمادي بنيادي سوق دهيم. بي اعتمادي بنيادي كه شامل همه چيز مي شود و همه چيز را در بر مي گيرد و حتي نسبت به خودمان هم بر انگيخته خواهد شد. سياه نمايي شاخص ها و امكان القاي ناامني و نااميدي و ياس و بيهودگي در شهروندان، ناشي از تعريف ما از كنش سياسي رقابتي است كه اين شيوه نيازمند اصلاح است و براي جلوگيري از ايجاد چنين وضعيتي، بايد رقابت هاي مان را در چارچوب مناسب تري ساماندهي كنيم. البته اگر انتقادات بيان نشود و تفاوت ها گفته نشود ، انرژي لازم براي شركت در انتخابات در مردم ايجاد نمي شود.
ادامه نوشته در فایل پیوست👇👇👇

#انتخابات
#ریاست_جمهوری

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ