کمونیست‌ها مسلم می‌دانند که تاریخ، همواره تاریخ مبارزه طبقاتی است

کمونیست‌ها مسلم می‌دانند که تاریخ، همواره تاریخ مبارزه طبقاتی است. برای برخی این موضع قابل قبول نیست، زیرا تاریخ متعین است و امروز چنان تحت کنترل سرمایه در آمده که چنین فرضی بی‌نتیجه و تحقق ناپذیر خواهد بود. اما آن‌ها فراموش می‌کنند که سرمایه همواره رابطه‌ای از قدرت (نیرو) است، به گونه‌ای که هرچند قادر به سازماندهی نوعی هژمونی صلب و سلطه جویانه باشد، اما این هژمونی همواره عملگری‌ست از فرمانی مشخص در درون یک رابطه قدرت. در غیاب پرولتاریا، نه مفهوم سرمایه و نه دگرگونی‌های تاریخی آن وجود نمی‌داشتند؛ پرولتاریایی که در عین استثمار شدن توسط سرمایه، همواره نیروی کار زنده‌ای است که سرمایه را تولید می‌کند. مبارزه طبقاتی رابطه قدرتی است که میان رئیس و کارگر بروز می‌یابد: این رابطه استثمار و فرمان سرمایه‌دار را مستقر می‌سازد و در نهادهایی برقرار می‌شود که تولید و چرخش سود را سازماندهی می‌کنند.
آن‌هایی که ادعا می‌کنند تاریخ نمی‌تواند چنین ساده به مبارزه طبقاتی فروکاسته شود، دوام پایدار و همیشگی قسمی «ارزش مصرف» را فرض می‌گیرند و این مفهوم را به عنوان ارزش توانِ نیروی کار یا به عنوان ارزشِ طبیعت و شرایط پیرامون کار انسانی توصیف می‌کنند. این فرض نه تنها در مقام شرحی از پیشرفت سرمایه به شدت نابسنده است، بلکه همچنین به عنوان توصیفی از شکل کنونی کاپیتالیسم، اساساً اشتباه است.

🖋 #آنتونیو_نگری
📚 «کمونیسم چیست؟»
انقلاب را به خاطر می آورید؟ (صفحه ۵۶)
ترجمه: کیوان مهتدی، ایمان گنجی

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology