🔸 کودک کار و خیابان. مبارزه مقاومت اجتماعی و مسئولیت اجتماعی نهادهای عمومی (شهرداری)

🔸 #گوش_بری کودک کار و خیابان
مبارزه مقاومت اجتماعی و مسئولیت اجتماعی نهادهای عمومی (شهرداری)
🖋 محمد خانی، دانشجوی دکتری رفاه اجتماعی

روزهای گذشته دو خبر در رسانه ها مخابره شد: یکی بیماری های مهلک کودکان کاری که در شرکت های بازیافت زباله طرف قرارداد شهرداری کار می کنند و مرگ آنان و دفن شان در همان محل تفکیک زباله ها و دیگری #گوش_بری کودک کار توسط ماموران شهرداری. در این خصوص ذکر چند نکته تحلیلی ضروری است:

1- این که ما مخالف کار کودکان هستیم نباید موجب شود فراموش کنیم، عبور از این خط قانونی، یعنی به کارگیری کودکان کار، توجیحی برای عبور از خطوط دیگر و رفع مسئولیت از این شرکت ها نمی شود. تمامی شرکت ها و کارفرمایانی که از این خط قانونی عبور کرده اند باید از نظر پرداخت دستمزد مساوی با کارگران بالغ به کودکان، بیمه، بهداشت و ایمنی محیط کار مورد بازخواست و سوال قرار گیرند.

2- مسئولیت اجتماعی نهادهای عمومی (شهرداری): شهرداری موظف است طبق اصول مسئولیت اجتماعی نهادهای عمومی از بستن هر نوع قرارداد با شرکت هایی که ناقض این اصول هستند، آن ها را وادار به رعایت و پذیرش آن کند. یکی از این اصول ممانعت از استخدام کودکان به ویژه در کارهای سخت و زیان آور است.

3- اما این توصیه ها به دلیل شکل گیری مافیای بازیافت زباله، و شگردهای چهارگانه ی استیلای مافیای بازیافت زباله در سطح شهر (وارد کردن کودکان کار در بازیافت زباله، ایجاد بسترهای قانونی و شبه قانونی، جمع آوری آنان از خیابان ها به نام طرح های ساماندهی و نیز ارعاب و تهدید آنان) ناکارآمد باقی می ماند و در نهایت پیروز میدان، مافیای بازیافت زباله و بازندگان آن، کودکان کار و خیابان خواهند بود.

4- شگردهای چهارگانه ی استیلای مافیای بازیافت زباله در سطح شهر:
الف. وارد کردن کودکان کار به خصوص کودکان اتباع خارجی که در طرح های مختلف ساماندهی کودکان کار از سطح شهر جمع شده اند، در کار تفکیک زباله در شرکت های تابع شهرداری. این کار موجب ارزان سازی شدید نیروی کار به نفع مافیای تفکیک زباله و سودهای هنگفتی برای آنان می شود.
ب: بسترهای قانونی و شبه قانونی: این سودها در بازگشت امکان قانون گریزی، تهدید و ایجاد بسترهای نهادی و قانونی (بستن قراردادهای هنگفت با شهرداری و فرارهای قانونی، طرح های ساماندهی و ...) و نیز تهدید و ارعاب شهروندان را فراهم می آورد.
ج. طرح های ساماندهی کودکان کار و خیابان: این طرح ها از طرف یازده نهاد دولتی و حکومتی به طور جدی دنبال می شود و با جمع آوری تهدیدآمیز کودکان کار و خیابان از سطح شهر(رقبای این مافیا)، یعنی آن دسته از کودکانی که به طور مستقل برای لقمه نانی در بین زباله ها مشغول یافتن چیزی هستند، آن ها را از میدان به در می کنند.
د. تهدید و ارعاب: #گوش_بری و تهدید و ارعاب کودکان کار و خیابانی که در بین زباله ها دنبال لقمه نانی برای خود هستند، راه را برای از میدان به در کردن رقبای این مافیای ضدانسانی و ضدبشری فراهم می کند.

5- تنها راه مقابله با مافیایی که با شگردهای فوق امکان تولید و بازتولید خود را در سطح گسترده ای فراهم کرده، تشکیل شوراهای مستقل محلی و کارگری است، به نحوی که بتوانند در این توازن قوا، به نفع جامعه ی کارگری سیاست های حاکم بر شهرداری ها را تغییر دهند. سیاست گذاری امری ذهنی نیست که با نوشتن مقاله یا توافق بین الاذهانی قابل رفع و رجوع باشد. سیاست گذاری اجتماعی امری دیالکتیکی است حاصل هژمونی گفتمانی و نیز مبارزات در سطح عینی اجتماعی که در نهایت، توازن قوا در آن تعیین کننده ی سرنوشت کارگران، معلمان، دانشجویان، پرستاران و دیگر گروه های اجتماعی را در مقابل با سرمایه داران و گروه های فکری-مذهبی و نظامی حامی آنان تعیین خواهد کرد.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology