‌✅ رمز ماندگاری چیست؟. 🖋 محمد زینالی اناری - کارشناس ارشد علوم اجتماعی و پژوهشگر

‌✅ رمز ماندگاری #روز_دانشجو چیست؟
🖋 محمد زینالی اُناری - کارشناس ارشد علوم اجتماعی و پژوهشگر

اگر از روز به توپ بستن مجلس که روز مهمی در جنبش مشروطه است، بگذریم، روز به تفنگ‌بستن دانشگاه هم روزی تأثیرگذار در برانگیختن انقلاب اسلامی بود که آن را میراث‌دار هویت و حرکت دانشجو کرد. انقلاب اسلامی ایران، یک پدیده صرف که حاصل راهپیمایی و یا حرکت‌های مسلحانه و زیرزمینی باشد، نبود. این انقلاب، حاصل دگرگونی در اندیشه و دگرگونی در تفکر نسل‌هایی بود که در سال‌های متوالی دگرگونی‌های جهانی و دگماتیسم حکومتی را در کنار هم می دیدند و این هویت ویژه دانشجو بود که این فضای تازه را دید و همین نگاه او، به بروز حرکتش انجامید.

حال این که چگونه این هویت مورد توجه قرار گرفته و با آن برخورد شد، یک تحلیل کارآگاهی در حوزه سیاست می‌تواند باشد که به شناسایی عوامل انسانی و یا گروه‌های تأثیرگذار بپردازد. اما وقوع این پدیده، بیانگر این بود که در آن برهه، فضای تازه‌ای برای حرف‌زدن و خواستن به وجود آمد و آن دانشگاه بود. دانشگاهی که در معرض تفنگ قرار گرفت دانشگاهی بود که پاسخ آن تفنگ را نه با گلوله، که با سخن خود داد. به قول فرخی، یواش یواش تپیدن‌های دل آن دانشجویان که عزیز دل خانه‌شان بودند، به "ناله" و با روشنگری‌های انقلابی به "فریاد" تبدیل شد و وقتی، به قول فروغ فرخزاد، صدا ماندنی باشد، دیگر پیش فریاد هیچ چیز دیگری نیست که بماند.

آری! پیدایش و تظلم‌خواهی هر فضای تازه‌ای در ایران، ناشی از یک دگرگونی در دانش و یافتن جایی برای سخن است و صدالبته برآوردن فریاد؛ چرا که هر سخنی، اگر که با توپ و مسلسل روبرو شود، آبستن فریادی خواهد شد که فریدون خوب می‌گوید فقط کمی رساتر شدن برای ناله‌هایش لازم است. الحق که امروز، صدای دانشجو به مدد سرشت پاک جوانان امروزی و زبان برّایی که هیچ احدی را یارای قد علم‌کردن در برابرش نیست، وضوح دارد و نه یکی، که چندین رسانه برای خود اختصاص داده است. حال که زمانه، زمانه این صداست، دور و تسلسل دانشجویان در فضای دانشگاه، جمعیت آن را در جامعه به اوج نیز رسانیده و این جامعه، به صدای دانشجو تبدیل شده است.

از این رو بر دانشجوست که مگذارد، صدایش بلرزد و تسلسل دانشگاه، صدای آنها را قطع کرده و به زیرزمین‌ها و کافی‌نت‌ها پناه ببرد. دانشجوی امروزی، رسالت آن را دارد که در کنار حراست از صدای خود، از جامعه‌ای که در این انقلاب شیرین پیرو صدای او بوده مراقبت کرده و آن را در رویارویی با دام انگاره‌هایی که با تفکر، رسالت و آرمانهای دانشجو جور نیستند، تنها مگذارد. اما شناسایی و حفظ این صدای گسسته و چندرشته‌ای، خود نکته‌ای است که باید دانشجو به خصوص بعد از فارغ‌التحصیلی به پیگیری آن بپردازد و بداند این صدایی که در دانشگاه سر داده، چه بوده است و قرار بود چه بشود؟

مبادا بعد از دانشگاه، این صدا رها شده و به یک آواز دوران دانشجویی تبدیل شود! مبادا کسانی که نشریات دانشجویی می‌خوانند، نشریات دوران فراغت را به دست نگیرند. مبادا کسانی که در دانشگاه سیاسی می‌شوند، بعداً بگویند ما را با سیاست کاری نیست! مبادا دانشجویانی که به دنبال دانش هستند، کارفرمای دانش شوند و مبادا دانشجویان راز نخوانده، اسیر رمز شوند. جنبش دانشجویی، #ندای_آگاهی است و صدای دانشجو، پر از آگاهی و تعقلی که قرار است به درون جامعه حرکت کند. این! صدای این دوران است؛ صدایی که عقل و خرد را از دانشگاه بین همه مردم کشور توزیع می‌کند و آن‌ها را بیننده که نه، خواننده صداهای پرهمدلی در کشور می‌کند. خجسته باد این آگاهی و خجسته این روز که یادآور آن است!

📸 مزار سه شهید 16 ذر 32

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology