‌✅ پنج دلیل اینکه چرا از زندگی در ژاپن متنفرم؟.. ✍🏻فردین علیخواه

‌✅ پنج دلیلِ اینکه چرا از زندگی در ژاپن متنفرم؟

✍🏻فردین علیخواه

ازی دختر جوانی است که در کشورهای اسپانیا، انگلیس، امریکا و کانادا زندگی کرده است. او در ویدئویی حدوداً 20 دقیقه‌ای در یوتیوب؛ به این سؤال می‌پردازد که چرا از زندگی در ژاپن متنفر است؟ به نظر می‌رسد که سرعت تغییرات اجتماعی و فرهنگی در ژاپن همگام با انتظارات نسل جدید و جوان ژاپنی نیست و همین امر باعث می‌شود تا برخی از آن‌ها قید زندگی در ژاپن را بزنند. او در این ویدئو بر اساس تجارب خود در ژاپن و زندگی در سایر کشورها، به نکاتی اشاره می‌کند که ازنظر جامعه‌شناختی قابل‌تأمل و توجه است. آنچه در ادامه می‌آید ترجمه ای آزاد و خلاصه‌ای از صحبت‌های ازی در این ویدئو است.

جمع‌گرایی افراطی
ما ژاپنی‌ها از کودکی به‌گونه‌ای تربیت می‌شویم که در هر شرایطی باید به جامعه احترام بگذاریم. احترام به جامعه مثلاً؛ نریختن زباله در مکان‌های عمومی یا سایر رفتارها بسیار خوب است ولی جمع‌گرایی گاهی اوقات زندگی را سخت و غیرقابل‌تحمل می‌کند. احترام افراطی به جامعه باعث شده است تا ما به نوع خاصی از مردم یا نوع خاصی از فرهنگ‌ها احترام نگذاریم. ما با آدم‌های متفاوت و آدم‌هایی که جدیدند و مانند همه نیستند دچار مشکل هستیم. البته منظور من با خارجی‌ها نیست چون ژاپنی‌ها این موارد را درباره خارجی‌ها به‌راحتی می‌پذیرند. در سایر کشورهای جهان تصور می‌کنند که ما ژاپنی‌ها بسیار نوآوریم ولی این‌طور نیست. ما با نوآوری‌ها بسیار سخت مواجه می‌شویم و بسیار سخت از آن استقبال می‌کنیم. ما با ایده‌های جدید برخورد خشنی داریم. برای مثال ما با فمینیسم یا حقوق زنان مشکل جدی داریم. ما به فرد احترام نمی‌گذاریم. در ژاپن به‌ظاهر متفاوت من احترام نمی‌گذارند. من مدام در معرض قضاوت شدن هستم. مدام درباره رنگ موهایم یا تاتویی که دارم قضاوت می‌شود. مرا دیوانه می‌دانند. متأسفانه تحمل تنوعات فکری و رفتاری در ژاپن کم است.

سیستم سلسله مراتبی
در جامعه ژاپنی نظام سلسله مراتبی(اقتدار از بالا به پایین) مدام تشویق و تقویت می‌شود. در مدرسه بین معلم و دانش‌آموز سلسله مراتب محکمی وجود دارد هرچند در سال‌های اخیر کمی آسان‌تر شده است. در مدرسه هیچ قانونی را نمی‌توان نقض کرد. اگر نقض کنید دو یا سه ساعت در اتاق مدیر مدرسه باید پاسخگو باشید. درواقع مانند نظام ارتش است. در این نظام سلسله مراتبی فضایی برای شما وجود ندارد که ایده‌هایتان را بگویید چون شما در این نظام سلسله مراتبی یک دون‌پایه هستید. نظام مدیریت در محل کار هم همین‌طور است. این برای من بسیار سخت و غیرقابل‌تحمل است.

دخالت دیگران در زندگی
در ژاپن فرهنگ فضولی وجود دارد. البته ما در ژاپن بسیار به همدیگر کمک می‌کنیم. مثلاً همسایه‌ها و اقوام به هم کمک می‌کنند. ولی شما مدام در معرض سؤال و جواب قرار دارید. مثلاً بسیار طبیعی هست که از شما بپرسند که دیروز کجا بودی؟ کجا رفتی؟ درباره ظاهرتان و درباره مد لباستان بپرسند. منظور من دوستان و خانواده نیستند. حتی عمو و دایی نیز از شما سؤال می‌کنند.

فضا مشوق نیست
همان‌طور که قبلاً گفتم ما از نوآوری و خلاقیت استقبال نمی‌کنیم. اگر شما بخواهید ایده متفاوتی بدهید یا بخواهید متفاوت ظاهر شوید فضا در مقابل شماست. طوری به شما نگاه می‌شود که انگار مجنون یا عجیب‌وغریب هستید. کسی شما را جدی نمی‌گیرد و اساساً آدم‌های متفاوت به‌عنوان مسئله دیده می‌شوند. مدام احساس می‌کنید که روی شما فشار وجود دارد که این‌طور نباشید و یا مانند همه باشید.

فرهنگ کمال‌گرایی(کامل بودن)
در ژاپن برای مثال سیستم حمل‌ونقل عمومی بسیار خوب و منظم است. این بسیار عالی است ولی در پس این موضوع قربانی‌هایی وجود دارند. ما باید مانند روبات عمل کنیم. فرض بر آن است که شما در زندگی خصوصی‌تان هیچ مشکلی ندارید. همه می‌خواهند که شما کامل باشید. اگر شما به دلایل نهفته در زندگی خصوصی‌تان اشتباه کوچکی انجام دهید برخورد بدی با شما می‌شود. برای همین وضعیت بسیار اضطراب‌آور و استرس‌زاست. برای همین افسردگی در ژاپن بالاست.

🌐شبکه جامعه شناسی علامه
@Atu_sociology