🌱هنجارهای اجتماعی در شبکه‌های اجتماعی مجازی را جدی بگیریم🌱.. دکتر فردین (جامعه شناس)

🌱هنجارهای اجتماعی در شبکه های اجتماعی مجازی را جدی بگیریم🌱

دکتر فردین #علیخواه (جامعه شناس)
@Atu_Sociology

-اگر در دنیای واقعی با کسی روابط رسمی دارید در تلگرام هم با او رسمی باشید. اگر در دنیای واقعی او را "خانم" یا "آقای" خطاب می کنید نمی شود بدون هیچ زمینه یا اتفاق خاصی، در تلگرام او را عزیزم، جون، فدات و غیره خطاب کنید.
-گاهی اوقات نوشتن بهتر از بکار بردن نشانه ها(استیکرها) است. مثلا این پیام که" الان من خیلی خوشحالم" در مقایسه با " 😄" اثر گذار تر است. اینطور نیست؟
-گاهی اوقات در گروهها، دو نفر در مورد موضوعی صحبت می کنند که صرفا به خود آنها مربوط است. دلیلی ندارد که سایر اعضای گروه هم شاهد این گفتگو باشند.
-همینکه از خبر یا مطلبی خوشتان آمد فورا آنرا برای دیگران ارسال نکنید. قبل از ارسال از خودتان سوال کنید آیا این خبر حقیقت دارد؟ بدانید هر پیام مانند یک قطره باران است و با ارسال هر فرد، در نهایت می تواند سیل شود.
-مبنای ما آن نباشد که روابط واقعی مان با افراد را به روابط مجازی و تلگرامی کاهش دهیم. این کار در بلند مدت روابط اجتماعی را نابود می کند. مبنای مان این باشد که روابط مجازی را به روابط واقعی تبدیل کنیم.
-باور کنید اعتیاد به شبکه های اجتماعی مشکلی واقعی است. اگر تاکنون عضو خانواده تان به شما درباره اعتیادتان چیزی نگفته؛ یا خودش هم مثل شما معتاد شده (: یا با خودش می گوید صبر کنم شاید التهاب و تب کار با گوشی هوشمند از سرش بپرد.
-در ایران شبکه های اجتماعی موبایلی عمدتا برای به اشتراک گذاشتن پیام های عمومی و غیر شخصی نظیر جملات حکیمانه، اخطارها، پیشنهادها، جوک ها، طنزهای سیاسی و اموری درباره سبک زندگی بکار می روند. پس پیام شخصی مهمی برای شما نرسیده است. لزومی ندارد که هر چند دقیقه پیام ها را چک کنید.
- لطفا گوشی تان را با خودتان به تختخواب و حمام نبرید. بگذارید حمام و تختخواب تنها جاهایی باشند که هنوز به اشغال گوشی هایمان درنیامده اند.
-در ارتباطات، صدا در مقایسه با کلمه به واقعیت نزدیک تر است. برای احوالپرسی با دیگران، حتی الامکان صدایتان را ضبط کنید و برای دیگران بفرستید. این کار از ارسال پیام نوشتاری بهتر است. البته اگر به او زنگ بزنید خیلی بهتر است.
-درست است که مغز ما گنجایش بسیاری دارد. ولی گاهی اوقات بد نیست از خودمان سوال کنیم " این حجم از اطلاعات و اخبار دریافتی به چه کار من خواهد آمد؟" شما در روز چند کیلومتر انگشت اشاره یا شصت شان را روی صفحه نمایش گوشی تان سُر می دهید؟ آیا واقعا شما در روز به چند کیلومتر اطلاعات نیاز دارید؟ گاهی از خودتان سوال کنید: مگر من فعال یا مفسر سیاسی هستم که اینقدر پیام های سیاسی می خوانم؟ مگر من شاعر؛ متخصص دکوراسیون؛ فوتبالیست، طراح مد و ...هستم که اینقدر در این خصوص می خوانم؟پس گاهی اوقات لازم است که انگشت تان را خیلی تند روی صفحه گوشی سر بدهید. خیلی تند و بدون اینکه مطالب را بخوانید.
-برایتان پیام مهم است یا فرستنده پیام؟ دوست من ؛ وقتی هنوز پیام را نخوانده اید علامت لایک👍 ارسال نکنید. وقتی هم پیام را می خوانید و با آن مخالف هستید مخالفت خود را ابراز کنید.
-زمانی کسی را به گروهی اد(اضافه) کنید که قبلا نظر مثبت او را دریافت کرده باشید.
-وقتی عضوی گروه را ترک می کند از دست او ناراحت نشوید. هر کس صاحب اختیار خودش است. خوشش نیامده و رفته است.
-همه آدم ها به حضور فعال در شبکه های مجازی علاقه ندارند. بعضی ها فقط دوست دارند پیام ها را بخوانند. از دست آنها ناراحت نشوید.
-اگر دو یا سه نفر از اعضای گروه با شما دوست صمیمی هستند یا جزو فامیل هستند تصور نکنید که گذاشتن عکس های یادگاری مربوط به ده یا بیست سال پیش حتما آنها را ذوق زده و خوشحال می کند. ممکن است این کار باعث کدورت شود. حتما بعد از جلب رضایت آنها، عکس ها را در گروه به اشتراک بگذارید.
-شبکه های اجتماعی موبایلی خیلی جذاب اند. ولی باور کنید هنوز رسانه ای جای کتاب را نمی گیرد. هر کتاب یک مقدمه، یک متن اصلی و یک پایان دارد. حرف های حکیمانه ، جمله های عالمانه و موضوعات کوتاه و چند سطری شبکه های اجتماعی موبایلی فقط پایان یا نتیجه را به شما می گویند. به همین دلیل این روزها ذهن ما پر شده از جمله های فیلسوفانه و عمیقی که ما درباره شان هیچ اطلاعات مقدماتی و جانبی نداریم. درباره همه چیز می توانیم تک¬جمله های قشنگی بگوییم. البته اگر خوب حفظ کرده باشیم!

#جامعه
#یادداشت
#کتاب_بخوانیم

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://telegram.me/joinchat/BReAMD-FIxZP1QyA8P6lvw