بانکهای ایران، برای تامین مالی، بجز سپرده‌گذار، و بانک‌مرکزی، منبع دیگری ندارند

بانکهای ایران، برای تامین مالی، بجز سپرده‌گذار، و بانک‌مرکزی، منبع دیگری ندارند. اما در بقیه دنیا، بانکها از منابع متنوعی تامین مالی می‌کنند. این تنوع در تامین مالی، از سویی از شکل‌گیری رقابت ناسالم در بازار سپرده اجتناب می‌کند، و از سوی دیگر ریسک سپرده‌گذار را کاهش می‌دهد.

سهم منابع غیر سپرده در تامین مالی تعدادی از بانکهای بزرگ دنیا، در تابستان ۱۳۹۶، به شرح زیر بوده:

- بانک صنعت و تجارت چین: ۱۷٪
- بانک ساخت و ساز چین: ۱۹٪
- بانک چین: ۲۳٪
- گروه مالی میزوهو ژاپن: ۳۲٪
- گروه مالی میتسوبیشی یو.اف.جی ژاپن: ۳۶٪
- هلندینگ اچ.اس.بی.سی انگلستان: ۴۳٪
- بانک سانتاندر اسپانیا: ۴۵٪
- دویچه بانک آلمان: ۶۰٪
- بانک کشاورزی فرانسه: ۶۴٪

درصدهای فوق نشان می‌دهند که در اقتصادهای توسعه یافته‌تر، اتکای بانک‌ها به سپرده کمتر می‌شود؛ تا جایی که در بزرگترین بانک آلمان و در بزرگترین بانک فرانسه، سهم سپرده‌گذار کمتر از نیمی از منابع بانک است!

کاهش اتکای بانکها به سپرده، خطر شکل‌گیری رقابت ناسالم برای سپرده‌ها را، آنچنان که در ایران رخ داده، کاهش می‌دهد. چرا بانک‌های ایران تامین مالی غیرسپرده ندارند؟ چون بازار مالی ابزارهای تامین مالی مناسبی معرفی نکرده، و در اختیارشان قرار نداده. چرا نه؟ چون عقودش موجود نیست. یکی از مشکلات ریشه‌ای بازار مالی و بانکی کشور ما ضعف و کاستی در عقود مالی است.

#مشارکتـاولویت‌دار
@Economics_and_Finance