شنبه شد و خبری از بسته ارزی نشد. فعلا گفتند دوشنبه!

شنبه شد و خبری از بسته ارزی نشد. فعلا گفتند دوشنبه!


در یک روز عادی، نزدیک به ۱۵۰ میلیون دلار صادرات غیر نفتی داریم و تقریبا به همین میزان واردات.

در طول فصل بهار، پتروشیمی‌ها فقط یک سوم ارز صادراتی‌شون رو در نیما عرضه کردند. احتمالا عرضه ارز بقیه صادرکننده‌ها هم همین حدود بوده.

👈 هر روز تعلل دولت در آزادسازی ارزی باعث می‌شه که حدود ۱۰۰ میلیون دلار دیگه، از ثروت این کشور، در حسابهای بانکی خارج از کشور انبار بشه.


از حدود ۵۰ میلیون دلاری که وارد کشور می‌شه، حدود ۴۰ میلیون دلار در سامانه نیما، به قیمتی که حدودا ۶۰۰۰ تومن کمتر از قیمت بازاره، عرضه می‌شه.

👈 هر روز تعلل دولت در آزادسازی ارزی باعث می‌شه حدود ۲۴۰ میلیارد تومن دیگه رانت بین کسانی که به نیما دسترسی دارند توزیع بشه.
این غیر از رانت کسانیه که به ارز مخصوص «کالاهای اساسی» دسترسی دارند.


بخش از واردات کشور،‌ واردات ماشین آلات و مواد اولیه است، و برای چرخیدن چرخ صنعت کشور حیاتی. به همون دلیلی که دو سوم ارز در حسابهای بانکی خارج از کشور انبار می‌شه، دو سوم نیاز وارداتی صنایع هم تامین نمی‌شه.

👈 هر روز تعلل دولت در آزادسازی ارزی باعث می‌شه چند تا خط تولیدی دیگه بخوابن، چند تا کارگر دیگه بیکار بشن، و چند زنجیره تولید ارزش دیگه مختل بشن. البته هر روز، چند خط دیگه هم به نقطه خوابیدن نزدیکتر می‌شن.


تحریم بطور طبیعی اثر رکودی می‌گذاشت. اما در دسترس نبودن شبکه صرافی‌ها، واردات جنس تحریمی رو سخت‌تر کرد. همینطور آزاد نبودن ارز، خریدن مواد اولیه رو سخت‌تر کرد. همه اینها یعنی رکود اقتصادی سال ۹۸ از رکود اقتصادی سال ۹۲ سخت‌تر خواهد بود، و این سختی بخاطر سیاست ارزی ۶ ماه گذشته خواهد بود.

👈 هر روز تعلل دولت در آزادسازی ارزی، باعث می‌شه رکود اقتصادی سال ۹۸ شدیدتر بشه. این یعنی تورم و بیکاری بیشتر در سال ۹۸ و این یعنی نارضایتی‌های اجتماعی بیشتر.