📝توسعه اقتصادی ایران بدون توسعه سیاسی و اجتماعی؟

📝توسعه اقتصادی ایران بدون توسعه سیاسی و اجتماعی؟


✅چند شب پیش اخبار از بررسی موضوعی در مجلس در حیطه اشتغال پایدار روستایی خبرداد که قرار است مجوزی برای استفاده از منابع صندوق توسعه ملی را فراهم کند.
✅شنیدن این خبر برای من خاطراتی را از متمم‌های بودجه برای جبران کسری بودجه از محل حساب ذخیره ارزی و نیز مجوزهای مکرر دیگر برای دست‌اندازی به منابع این صندوق را زنده‌ کرد.
✅ناخودآگاه به فکر یک سوال قدیمی افتادم که ظاهرا در زمان دولت آقای خاتمی به صورت جدی مطرح بوده است

اولویت با توسعه سیاسی و اجتماعی است یا توسعه اقتصادی؟

که صاحب نظران را به دو دسته تقسیم کرده است.

✅در حالت کلی زمانی یک کشور به لحاظ اقتصادی پیشرفت خواهد کرد که سیاسیون در قالب چارچوبهای دقیقی محدود شده باشند تا کوتاه‌نگری‌ها و ملاحظات سیاسی بر منطق اقتصادی چیره نشود. یک راه مرسومی که این قیدها بر دست و پای سیاسیون زده میشود چارچوب‌های حقوقی و قانونی است.
✅یک نمونه از تجربه این چارچوبها در ایران ایحاد حساب ذخیره‌ ارزی و صندوق توسعه ملی است که تلاش می‌کنند جلوی دست‌اندازی دولتها به ثروت‌های بین‌ نسلی کشور یعنی نفت و گاز و آثار سو نوسانات قیمت نفت بر اقتصاد را حداقل کنند.
✅در بسیاری از کشورها ساختارهای مشابه آنچه گفته شد به خوبی عمل می‌کنند اما در ایران اینطور نیست. هر چند وقت یکبار دولتها به بهانه‌های مختلف از مجلس مجوز دست‌اندازی به این منابع را می‌گیرند. به عبارت دیگر قیود قانونی‌ای که قرار بود جلوی دولتها را بگیرد توسط قوانین جدید بی‌اثر می‌شوند.
✅یعنی قوانین محدودکننده سیاسیون، در بستر موجود با قوانین موقت دور زده می‌شوند در حالی که در کشورهای دیگر قوانین عادی تا حد زیادی قیود موثری بر سیاسیون به شمار می‌روند
✅این یعنی اینکه تنها یک راه برای محدود کردن سیاسیون باقی مانده و آن چیزی نیست جز بیداری اجتماعی و نظارت آگاهانه و گسترده مردم بر سیاسیون...

📝کلام آخر
✅در برنامه‌های دولت جدید، اقتصاددانان در کنار توسعه اقتصادی، بایستی نقش مهمی به توسعه سیاسی اجتماعی بدهند تا قیود طراحی شده بر سیاسیون با خواست اجتماعی موثر شوند.

توسعه اقتصادی در ایران بدون توسعه اجتماعی و سیاسی غیرممکن به نظر می‌رسد.
https://telegram.me/Economics_Cafe