❇️ ونزوئلا چهل سال بعد از انقلاب خود به استعمار نفتی بازگش

❇️ ونزوئلا چهل سال بعد از انقلاب خود به استعمار نفتی بازگش

«ده‌ها سال بعد از امروز، بیست‌ها سال بعد از امروز، خواهید دید نفت ما را به ویرانی می‌کشاند... نفت پسماند شیطان است». این جمله مشهور پابلو پرز آلفونزو، وزیر نفت ونزوئلا در زمان ملی شدن صنعت نفت این کشور و یکی از بنیان‌گذاران اوپک است؛ او این پیش‌بینی را برای ونزوئلا در سال ۱۹۷۶ کرد.

هر ماه با افت تولید نفت، دولت سوسیالیست-پوپولیست نیکلاس مادورو یک گام دیگر به سمت سقوط بر‌می‌دارد. آخرین برآوردها نشان می‌دهد تولید نفت ونزوئلا ممکن است تا پایان سال جاری میلادی به کمتر از یک میلیون بشکه در روز برسد که به معنای افت بیش از ۴۲ درصدی نسبت به ابتدای سال جاری است.

ونزوئلا همانطور که آرام آرام در آشفتگی اقتصادی بیشتر فرو می‌رود، ونزوئلا که اواخر قرن ۲۰ شرکت‌های خارجی را به بهانه ملی‌گرایی از صنعت نفت خود اخراج کردحال کنترل منابع نفتی خود را نیز از دست می‌دهد. مادورو برای نجات دولت خود بارها از چین و روسیه وام گرفته‌ است، وام‌هایی که نفت کشور را در ازای آن به گرو گذاشته.

حجم بدهی ونزوئلا به این دو کشور به شکلی است که حتی اگر دولت مادورو سقوط کند و این کشور در اختیار حاکمان جدیدی قرار گیرد، باز هم به دلیل بدهی ذخایر نفتی آنها در اختیار دولت چین و روسیه باقی خواهد ماند. آمار شورای آتلانتیک نشان می‌دهد ونزوئلا در ازای این وام‌ها روزانه بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار بشکه به چین و روسیه نفت ارسال می‌کند. اما مشکل کاراکاس آنجا است که تمام این محموله‌ها را تنها در ازای سود وام‌های میلیاردی که از این کشورها اخذ کرده، ارسال می‌کند

نسیم علایی
@GECONOMY