نخستین کانال تخصصی روابط بینالملل - معرفی کتاب و مقاله - اطلاعرسانی برنامههای تخصصی و همایشها - تحلیل و تفسیر آخرین تحولات منطقهای و جهانی - ارائهی تحلیلهای مرتبط با تحولات روز مطالب مندرج، تنها «بازتاب» اخبار است نه نظر گردانندگان کانال.
✅ حاشیه‌های ۳۵ سال نبرد حقوقی در محاکم بین‌المللی.. با دکتر.. محسن محبی کیست؟
✅ حاشیه‌های 35 سال نبرد حقوقی #ایران در محاکم بین‌المللی
#مصاحبه با دکتر #محسن_محبی_آشتیانی
محسن محبی کیست؟
چهره‌ای کمتر رسانه‌ای که در یکی دو سال اخیر رونمایی شده، یعنی زمانی که ایران به استناد عهدنامه مودت بین دولت‌های ایران و امریکا که 63 سال پیش (1334) به امضا رسیده، دو پرونده شکایت را در دیوان بین‌المللی دادگستری (لاهه) علیه امریکا مطرح کرد و به‌عنوان رئیس مرکز حقوقی بین‌المللی و نماینده دولت در دیوان بین‌المللی دادگستری، تیم حقوقی ایران را تشکیل داد و در جلسات دیوان حضور یافت و در هر دو پرونده، رأی دیوان در این مرحله از رسیدگی به نفع ایران صادر شد: یکی دستور موقت دیوان علیه #آمریکا به‌خاطر بازگرداندن تحریم‌ها پس از خروج امریکا از برجام و دوم رد ایرادات مقدماتی و صلاحیتی امریکا و رأی صلاحیتی به نفع ایران در قضیه توقیف قریب دو میلیارد دلار اموال ایران توسط امریکا.
دکتر محسن محبی رئیس مرکز حقوقی بین‌المللی نهاد ریاست جمهوری چندی پیش به احترام قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان پس از 35 سال کار در این مرکز، استعفا داد. اما دانش و تجربه‌های پرارزش او در طی این سال‌ها چیزی نیست که دولت و چنین مرکزی از آن بی‌نیاز شود از این رو، گرچه پست سازمانی دولتی ندارد، اما وی به‌عنوان نماینده در دیوان بین‌المللی لاهه همچنان مشغول خدمت است. محور گفت‌و‌گوی ما با دکتر محسن محبی شناخت و شناساندن فردی است که بیش از 35 سال، در محاکم بین‌المللی به همراه همکارانش در مرکز حقوق بین‌المللی در مقابل دعاوی مطروحه علیه دولت در مراجع بین‌المللی، از حقوق کشور دفاع کرده و پیگیر حقوق ایران بوده‌اند.
🔹 آیا در پرونده ای بوده که بدانید حق با ایران نیست اما به اقتضای شغل و اینکه مأمورید و معذور، مجبور به دفاع ناحق از ایران شده‌اید؟
خیر! در همه این پرونده‌ها باور به حقانیت کشورم داشتم. امیرالمؤمنین(ع) فرمود لِلْحَقِّ دَوْلَه، لِلْباطِلِ جَوْلَه. خداوند در کلمه حق، قدرتی گذاشته که سرانجام پیروز می‌شود و دوران جولان باطل، گذراست. اگر پیش آمده که بررسی کردیم و دیدیم که در پرونده ای ذیحق نبودیم، به مسئولان یا دستگاه دولتی ذیربط گفته‌ایم که این ادعای شما به جایی نمی‌رسد و به‌عنوان دولت، نباید ادعای نادرست طرح شود.
🔹 پس از رأی دیوان بین‌المللی لاهه و اعلام پیروزی حقوقی ایران در مقابله ایالات متحده امریکا، واکنش‌ها و برخورد مردم با شما چگونه بود؟
دو گونه برخورد شد؛ استادان و حقوقدانان و وکلای دادگستری همه خوشحال بودند ولب به تقدیر گشودند. بعضی مردم عادی بسیار دوستانه و همدلانه تحسین کردند و ستایش نمودند ولی برخی هم با تعجب و شگفتی می‌پرسیدند که با این همه هجمه‌های تبلیغاتی و فضای دشمنی بین ایران و امریکا، چه عهدنامه مودتی بین این دو کشور وجود دارد؟! یا می‌گفتند این، کار بی‌فایده ای است چون امریکا قطعاً دستور دیوان را اجرا نمی‌کند. در پاسخ به ستایش کنندگان، جز سپاس از قدرشناسی‌شان سخنی نداشتیم. پیام‌های تبریک و تقدیر فراوانی هم برایم آمد. برای دوستان و همکارانم هم از این پیام‌ها زیاد می‌آمد. من همواره می‌گفتم که این دستاورد، مربوط و متعلق به همه جامعه حقوقی ایران است.
اما یکی از این پیام‌ها بسیار برایم دلنشین بود. فرستنده اش را نمی‌شناختم. شخصی در اینستاگرام اش نوشته بود و یک دوستی برای من فوروارد کرد. یک نوشته ای بود با این مضمون متن یادم نیست اما مفادش این بود که «نه سلبریتی بودند، نه فوتبالیست، نه هنرپیشه... عده‌ای حقوقدان متخصص و وطن دوست و مسلمان بودند که با فروتنی و تواضع، بدون سرو‌صدا و تبلیغات رفتند و کاری کردند کارستان برای ملک و ملت...»
🔹 اصالتاً اهل کدام شهر هستید و چه شد که علاقه‌مند به علم حقوق شدید؟
پدرم اهل آشتیان ولی مادرم اهل تهران است و من نیز در این شهر به دنیا آمده‌ام. چون پدرم فردی روحانی و از متقدمین بود، ازکودکی با مسائل دینی و تعالیم مذهبی مأنوس و آشنا بودم. در سال 1348 در رشته اقتصاد در دانشگاه شیراز که آن موقع خیلی معتبر بود و با دانشگاه پنسیلوانیا امریکا کار می‌کرد، پذیرفته شدم. ولی بعداً به توصیه پدرم به علم حقوق روی آوردم. البته ایشان یک شرطی را برای ادامه تحصیل در حقوق عنوان کرد که هیچگاه قاضی نشوم! و می‌گفت «قاضی روی باریکه‌ای از آتش راه می‌رود.» من هم هیچگاه سراغ قضاوت نرفتم.
🔗 akharinkhabar.ir/analysis/5135539