🔴🔴🔴 دوازده درصد نقدینگی را پول کثیف تشکیل می‌دهد!. (بخش ۳).. 🔻 رویکرد ارزیابی و نهاد مرجع

🔴🔴🔴 دوازده درصد نقدینگی #ایران را پول کثیف تشکیل می‌دهد!
(بخش 3)

🔻 رویکرد ارزیابی و نهاد مرجع

پایه و اساس مبارزه با پولشویی رویکرد ریسک‌محور است. یعنی براساس متغیرها و مولفه‌های از پیش تعریف‌شده، ریسک هر مشتری تعیین می‌شود و سازوکارهای شناسایی نیز منطبق با شدت ریسک، تعیین می‌شوند. برای اندازه‌گیری ریسک‌های پولشویی ریسک کشور، ریسک مشتری و ریسک خدمات را در نظر می‌گیرند. ریسک کشور: ریسک کشور به کل اشخاص حقیقی و حقوقی یک کشور اطلاق می‌شود. مجامع بین‌المللی به جامعه جهانی اعلام می‌کند که در یک کشور خاص، ظن پولشویی شدید است و در تبادلات مالی با آن باید احتیاط ویژه کرد. به گفته کاظمی‌تبار، تقریبا مسوول و متولی اصلی این بحث در دنیا، FATF یا گروه ویژه اقدام مالی است. البته تنها ملاک و سنجه ریسک کشور FATF نیست؛ مثلا کشورهای مشمول تحریم از سوی سازمان ملل نیز دارای ریسک بالایی هستند، اما قدرت هیچ مولفه‌ای به اندازه اعلان‌های عمومی FATF نیست.

گروه ویژه اقدام مالی: FATF یا گروه ویژه اقدام مالی در سال ۱۹۸۹ ذیل نشست گروه ۷ برای مبارزه با پولشویی تاسیس شد. در واقع از ابتدا مبارزه با تامین مالی تروریسم جزو رسالت‌های این گروه نبوده است. اما واقعه ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱ موجب شد تا مبارزه با تامین مالی تروریسم نیز ذیل اهداف این گروه قرار گیرد. بنای کار این مجموعه به‌صورت داوری همتا و ارزیابی متقابل است؛ یعنی عملکرد کشورها توسط یکدیگر مورد داوری قرار می‌گیرد. تا سال ۲۰۱۶ این گروه شامل ۳۷ عضو بوده است. اما FATF شامل گروه‌های معادل در مناطق مختلف جغرافیایی است، مثلا در منطقه آسیا و اقیانوسیه APG به‌عنوان گروه مشابه FATF قرار دارد که معادل گروه ویژه اقدام مالی عمل می‌کند. از این رو بسیاری از کشورها عضو گروه‌های متحد هستند و نه لزوما عضو FATF.

توصیه‌های گروه ویژه: این گروه ۴۰ توصیه در خصوص مبارزه با پولشویی و ۹ توصیه درباره مبارزه با تامین مالی تروریسم دارد. از توصیه‌های اساسی این گروه این است که تمامی کشورها باید کنوانسیون‌های بین‌المللی مربوطه را بپذیرند و در کشورشان پیاده کنند. در گام بعدی باید قانونی وضع شود تا پولشویی به‌عنوان جرم شناخته شود. در کنار اینها باید سیستم ارزیابی و تحقیق در مورد مشتریان وجود داشته باشد تا گزارش تراکنش‌های مشکوک را برای موسسات مالی پیاده کند. در واقع این سیستم سطح تراکنش‌های مشکوک را در نظام مبارزه با پولشویی در آن کشور خاص تعیین می‌کند. توصیه مهم چهارم هم این است که واحد اطلاعات مالی را برای دریافت گزارش تراکنش‌های مشکوک تاسیس کند. لیست تحریمی: در لیست‌های تحریمی FATF، قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد بسیار جدی گرفته می‌شود. این لیست‌ها عمدتا شامل افرادی از القاعده، طالبان و کره‌شمالی می‌شود. FATF به اعضای خود و تمامی کشورها تاکید می‌کند که به لیست‌های تحریمی هیچ‌گونه خدماتی ارائه نشود. در این بین قطعنامه‌هایی نیز وجود داشت که شامل اشخاص ایرانی می‌شد؛ اما پس از برجام از فهرست FATF حذف شدند.

لیست سیاه: لیست سیاه یا blacklist گروه ویژه اقدام مالی برای اولین بار در سال ۲۰۰۰ پدید آمد. هر کشوری که با این گروه مشارکت نکند، جزو این لیست خواهد آمد. این‌طور نیست هر کشوری که عضو گروه نباشد به لیست سیاه افزوده شود. شرط خروج از لیست سیاه نیز همکاری لازم با این گروه و پیاده‌سازی توصیه‌ها است. در اولین فهرست لیست سیاه، نام رژیم اشغالگر قدس، روسیه و لبنان وجود داشت؛ درحالی‌که نامی از کشور ما نبوده است. کاظمی‌تبار اولین فهرست لیست سیاه FATF را مثال نقضی برای این ادعا می‌داند که گروه ویژه اقدام مالی به شکل معاندانه با ایران رفتار می‌کند و انگیزه‌های سیاسی بر آن چیره است. قرار گرفتن یک کشور در لیست سیاه، بار حقوقی برای آن کشور ندارد؛ اما عملا همانند یک تحریم قوی عمل می‌کند و بسیاری از کشورها را از تبادل مالی با آن کشور برحذر می‌دارد. منظور از مشارکت و همکاری با FATF برای فرار از قرارگیری از لیست سیاه، همانند کارهایی است که ادارات پلیس کشورها با یکدیگر انجام می‌دهند. به‌عنوان نمونه‌ای از این همکاری‌ها می‌توان به ضبط اموال عاید از پولشویی اشاره کرد. یا مثلا FATF از کشورها انتظار دارد که اگر به دلیل ملیت شخص مجرم، امکان استرداد وجود ندارد، حداقل پرونده مجرم به اشتراک گذاشته شود.

#فساد
#جمهوری_اسلامی
#پولشویی
#FATF

🔗 https://www.eghtesadnews.com/بخش-اقتصاد-در-رسانه-ها-67/225719-دوازده-درصد-نقدینگی-کشور-را-پول-کثیف-تشکیل-می-دهد