هیولای «دیگری» و اومانیسم تکفیری. ✍🏼آرش حیدری

هیولایِ «دیگری» و اومانیسم تکفیری
✍🏼آرش حیدری
@Kajhnegaristan

مواجهۀ فردی با مسئلۀ اخلاق و دیگری و فروکاست معمای «ما-آن‌ها» به معمای «من-دیگری» موجب پدید آمدن نگاه‌هایی به مسئلۀ اخلاق و «دیگری» شده است که در نوعی انسان‌گرایی اخلاقی سنگر گرفته‌اند و تلاش دارند با مفهوم‌پردازیِ مسئلۀ اخلاق همچون امری فردی و شخصی، «من» استعلایی خلق کنند که با فراتر رفتن از هستیِ متعین تاریخی خویش دست به کنش اخلاقی بزند. چنین «من» خیالی و موهومی نه‌تنها نمی‌تواند با «دیگری» مواجه شود که درنهایت در سرابِ فروکاست‌های اراده‌گرایانه از میان می‌رود. اخلاق و پرسش «من-دیگری» را نمی‌توان از منطق قدرت، سیاست و معادلۀ «ما-آن‌ها» جدا کرد و تلاش داشت در سطحی فردی و روان‌شناختی- و البته بارنگ و لعاب فلسفی- بدان پاسخ داد. وضعیت امروز ما وضعیتی است که مسئلۀ اخلاق را دوباره به میان می‌کشد. اخلاق نه همچون مجموعه‌ای از بایدها و نبایدها، که همچون یک امر درون ماندگار و هستی شناختی باید تحلیل کرد. صادر کردن بایدها و نبایدها و گریز از پاسخ هستی شناختی رایج‌ترین شکل مواجهه علوم انسانی با مسائل متعین است. به‌جای بدل کردن اخلاق به یک پرسش هستی‌شناسانه، بهره‌گیری از بایدها و نبایدها به قالب شعارهای شیک انسان‌دوستانه و صلح‌طلبانه به سکۀ رایج بازار گشته است. تهی کردن گزارۀ اخلاقی از شرایط وجودی و هستی شناختیش موجب شده است که در زمانه‌ای که بیشترین شعارهای اخلاقی در حال تلنبار شدن روی‌هم‌اند شدیدترین و خشونت‌بارترین اشکال طرد و از میان برداشتن «دیگری» نیز در جریان باشد. شاید مسئله را باید در همدستیِ این مواجهۀ اومانیستی با خشونت‌های عریان جستجو کرد. جستار حاضر با مروری بر رویکردهای اصلی مواجهه با پرسش «من-دیگری» تلاش دارد بی‌اعتبار بودن مواضع معرفت‌شناسی اومانیستی به مسئلۀ اخلاق را نشان دهد.

@Kajhnegaristan
👈🏼 برای مشاهده ی متن کامل، روی دکمه INSTANT VIEW ⚡️ بزنید.
https://telegra.ph/afraid-of-the-other-11-25