✍ رضا مجد …

#یادداشت
✍ رضا مجد



📙نظام و سیستم سلطه، همیشه نابسنده و دارای شکاف است، نه تنها با خود این همان نیست، یعنی یک کل بدون نقص و شکاف و تام، بلکه از درون دچار فقدان است، صرفا این فانتزی است که این خیال یکدستی و وحدت را برمی سازد، وقتی سیستم با خلاء و شکاف و نقصان حاصل از تناقض ایدئولوژی ها و عملکردش روبرو می شود شروع به فرافکنی این شکاف در قالب یک شر بیرونی یا مانع بیرونی می کند، این دال سیال، لغزنده است و می تواند از روی یک دال به روی دال دیگری بلغزد ، به طور مثال در قالب تجسم دال شری بنام عرب یا دال امپریالیسم یا نوعی دال توطئه . اینگونه سیستم می تواند از طریق ایدئولوژی شکاف و خلاء درونی خویش را در قالب تجسد یک شر و مانع بیرونی برنهد و کانون تمرکز را از هسته ی نابسنده ی خویش به بیرون از خود متوجه سازد،و در این بین حتی روشنفکر های ایدئولوژی زده هم فریب این فرافکنی را می خورند، به صورتی که بدون تکیه بر واکاوی خود ساختارهای سیستم و تحلیل زیرساختهای جامعه و بیرون کشیدن نقصان و شکاف خود سیستم و نظام، شکاف و نقصان و عقب ماندگی درونی را در دال بیرونی ای بنام عرب، یا استعمار و امپریالیسم و .... انواع دالهای پوک و توخالی جستجو می کنند، و مازاد فرایند این فرافکنی، صرف تولید تنفر بی جا و بیدلیل از دالهایی می شود که صرفا به صورت تصادفی این خلاء و شکاف و نقصان تاریخی و درونی را نمایندگی کرده اند، از دال عرب گرفته تا دالهای دیگر. گویی لحظه ای نوستالژیک در تاریخ این مملکت وجود داشته که حکومت و مردم دقیقا با خودشان این همان بوده اند و با هم، یک کل بدون نقص و شکاف و خلاء تشکیل داده اند. و دالی بنام عرب این تمامیت را خدشه دار کرده و بهشت رویایی را به جهنم و دوزخی ابدی مبدل کرده است، در حالی که قبل از عرب نیز این کل یک کل دروغین و شکاف دار بوده، و دال عرب فقط در طول تاریخ این شکاف و سترونی را پر کرده و عقب ماندگی آن را نمایندگی کرده است.
دال عرب به زیبایی توانسته، کارکرد های مخدوش کلی بنام حکومت "دینی شاهی" ایران را از بحران اقتصادی گرفته، تا تحقیرهای ملی و انحطاط اخلاقی و غیره اش، پوشش داده و با نام یکه ای بنام شر " عرب" آنها را لاپوشانی و ارضاء کند، در نهایت یعنی این ما نبودیم گند زدیم، بلکه مقصر دیگری ای بنام " عرب" است.📙



@Kajhnegaristan