❗️ «کابوس تغییر» ❗️

❗️"کابوس تغییر"❗️
✍ رضا مجد


📙اصولا تغییر همیشه با مقاومت همراه است، هر تغییری در هر زمینه ای، از تغییری کوچک در الگوهای رفتاری گرفته تا تغییر های بزرگ در الگوهای فکری و شکل و فرم زندگی. این مقاومت را دست کم نگیرید، تاریخ گذشته و حال حاضر ما انسانها به خوبی موید این مقاومت است بخصوص تبعات منفی و مخرب این مقاومت ها. بیایید بپرسیم چرا انسانها این قدر از تغییر می ترسند؟ شاید یکی از علت های آن به ترس بنیادی انسان از ناشناخته ها مربوط باشد، ترس بنیادی که ریشه در گذشته ی بشر دارد، ترس از هر چیز و هر موقعیت ناشناخته و تازه و جدید، بشر به واسطه ساحت نمادین و خیالی خویش ،این جهان را در گستره ی عظیمی از کلمات و مفاهیم و گزاره ها و فانتزی ها و ایدئولوژی ها تثبیت کرده است، به نوعی حقیقت خویش را بنا به سلایق و علایق و خوش آیش خویش آفریده است و آن را باور کرده است، انسان تلاش می کند به هرچیزی معنا و علتی حوالت کند، تنها چیزی که بشر قادر به تحمل آن نیست بی معنایی و پیش آیندی و تصادفی بودن رخدادها و زندگی اش می باشد، این وضعیت استرس و اضطراب غیر قابل وصفی را بر انسان تحمیل می کند، ما دوست داریم زندگی را به سناریو و قصه تبدیل کنیم، لااقل در این صورت از بار ضایعه بار امر واقعی می کاهیم و ساحتی آشنا و امن برای خویش می سازیم بنام واقعیت، ولی تا حالا شده بپرسیم این واقعیت چقدر واقعیت است؟ یا تا چه حد واقعی است؟ یا اصلا واقعی است؟
و دقیقا در این نقطه است که هر چیزی یا هر کسی یا هر عملی بخواهد چیزی متفاوت درباره ی ما و زندگی و جهان و حقیقت و واقعیت بگوید، زندگی و جهان و حقیقتی که برای ما ناآشناست، و با پیش فرض های ما و باورهای ما متفاوت است و شاید هم مخالف، مقاومت در ما شکل خواهد گرفت و شروع به انکار افق جدید و غریبه خواهیم کرد، اصلا حاضر نخواهیم بود در این مورد ببینیم و بشنویم و فکر کنیم، چرا که ذهن ما پیشاپیش سناریو را برای ما ساخته و پرداخته، حتی استدلال های منطقی هم برای انکارهای خود تراشیده. گویا انسانها ترجیح می دهند در یک وضعیت دردناک اما آشنا سر کنند، ولی در یک وضعیت خوب ولی ناآشنا و غیرقابل پیش بینی سرنکنند.📙



@Kajhnegaristan