«لکان و سیاست» …🔶 لکان اینطور فکر می‌کرد که انقلاب واقعی، تنها انقلاب مطلوب، روانکاوی فرویدی بود!

"لکان و سیاست"


🔶 لکان اینطور فکر می کرد که انقلاب واقعی، تنها انقلاب مطلوب، روانکاوی فرویدی بود! هیجان چپگرا،آنطور که او تصور می کرد،فقط می تواند منجر به بازگشت استبداد شود. ورای می 68، بررسی مسئله رابطه لکان با سیاست نیازمند یادآوری بعضی حقایق است. لکان به یک خانواده کاتولیک راست گرا تعلق داشت: به فرانسه متعصب و کهنه شوونیست در نفرت آورترین شکل آن. او بر ضد این نسب خانوادگی وارد عمل شد، و تمایل طبیعی اش او را به سوی محور چپ هدایت کرد، که در آن زمان در مردانی سیاسی مانند پییر مندس فرانس تجسم می یافت و در رسانه با L Express نمایندگی می شد.این فضا موجب نفرتی عمیق از جماعت راست گرا در او شد. اما عموما لکان در سراسر زندگی اش یادآور یک سفینکس بود. او هرگز راه سارتر را در پیش نگرفت. در تمام عمرش فقط یک دادخواست را امضا کرد. عمدا فاصله اش را از پر حرارت ترین مناقشات زمان خودش نگه داشت، در مقاومت شرکت نکرد.... با وجود این، عدم شرکت او در مبارزه سیاسی مانع از پیگیری سیاست معاصر یا درک این جنبش در قلب زندگی فرهنگی فرانسوی نشد... لکان خودش کمونیست نبود، خیلی از آن فاصله داشت، اما چون من کمونیست بودم. من در سال 1971 وارد حزب شدم و در سال 1979 از آن خارج شدم. اغلب من را فرا می خواند تا درباره تحولات و اختلافات درون حزب بپرسد... او به بعضی از بیماران و دانشجویان متعلق به نسل من یاری رساند که به دام افراط گرایی نیفتند.لکان یک قلعه واقعی علیه تروریسم بود که در آن زمان در آلمان و ایتالیا خیلی رواج داشت. او می دانست چطور با اعتماد به صرف عمل روانکاوانه و، در حقیقت،رد سرسختانه ی هر مطالبه سیاسی چنین هوس هایی را فرو بنشاند. او با اختیار کردن حالت زیر در جایگاه یک محافظ نمادین قرار گرفت: همراه من بیا، این بهتر است از انقلاب یا عملگرایی افراطی. بله این درست است که چپ افراطی معینی، و به ویژه مائوئیست ها، ادعای طرفداری از او را دارند. اما لکان، حتی اگر مجذوب مائو زدونگ به عنوان یک فیگور بزرگ و مهم زمانه شده بود، درست برعکس، سمپاتی ناچیزی برای مائوئیسم داشت. وقتی که اینجا و آنجا می خوانیم که او مائوئیست بود، بهت زده می شویم... مائوئیست های لکانی، در عوض، اغلب در آخر سر از لیبرالیسم راست گرا در می آورند، و این معنی دار است.

منبع:
A:Jacques Lacan,past and present Dialogue (2014)
. Alain Badiou and Elisabeth Roudinesco



@Kajhnegaristan