تاریخ باوری دیالکتیکی ای که آدورنو سخنگوی اش است همان جادوگری ست که بعد از تبدیل شاهزاده به قورباغه فکر می‌کند عصای جادویی دیالکتی

تاریخ باوری دیالکتیکی ای که آدورنو سخنگوی اش است همان جادوگری ست که بعد از تبدیل شاهزاده به قورباغه فکر می کند عصای جادویی دیالکتیک راز هر تغییر شکلی را در خود دارد. ماتریالیسم تاریخی اما آن دوشیزه ای ست که لبان قورباغه را می بوسد و طلسم دیالکتیک را می شکند. جادوگر از این نکته باخبر است که چون هر شاهزاده ای در واقع یک قورباغه است، پس هر قورباغه ای هم می تواند بدل به یک شاهزاده شود، حال آنکه دوشیزه این را نمی داند و بوسه اش دقیقا بر همان نقطه ای می نشیند که بین قورباغه و شاهزاده مشترک است.

-----------------------------

به نقل از مقاله ی "شاهزاده و قورباغه: مساله ی روش در کار آدورنو و بنیامین" جورجو آگامبن، در "کودکی و تاریخ: درباره ی ویرانی تجربه"، صص. 216-217


@Kajhnegaristan