این کانال در پی احیای نگاه و تفکری انتقادیست. آنهم با خوانشی متفاوت از علوم انسانی منجمله روانکاوی و فلسفه و جامعه شناسی،بلکه راهی برای یک تفکر انتقادی و رادیکال بگشاید. https://t.me/joinchat/AAAAAEPRYscX8s9o8ft-FA ارتباط با ادمین @Rezamajd1


ژاک دریدا: …🔶 یک جایی به این نتیجه رسیدم که دیگر باید از آنچه «فلسفه‌ی وجود» نامیده می‌شد فاصله بگیرم

همان وقتی بود که شروع کردم کمی جدی‌تر خواندن، ولی مسلما قصدم فاصله گرفتن از خود دغدغه‌ی وجود، از تعهدات شخصی خاص، یا از شور وجود، که به یک معنا هیچ وقت گم اش نکرده‌ام، نبود. در واقع، کاری که کردم از تاملات انتقادی ام در باب تفاسیری ناشی می‌شد که بعضی اگزیستانسیالیست‌های فرانسوی مثل سارتر و مارسل از کار هوسرل و هایدگر ارائه می‌کردند؛ و مخالفت ام هم طبعا به این معنی نبود که به پرسش‌های وجودی پشت کرده‌ام. ار یک جهت، فیلسوفی که این شور اخلاقی-وجودی را نداشته باشد خیلی برای ام جالب نیست، و اصولا آن شورمندی و تعهدی که در ایام جوانی با خواندندروسو، نیچه، یا ژید تجربه می‌کردم همچنان با من است. اما بیش از همه به کی یرکگور وفادار بوده‌ام و اوست که بیشترین جذابیت را برایم دارد: وجود مطلق، معنایی که او به واژه‌ی سوبژکتیویته می‌بخشد، مقاومت وجود در برابر مفهوم یا سیستم- این آن چیزی ست که برای من فوق العاده مهم است و عمیقا هم درک اش می‌کنم، چیزی که همیشه حاضرم پای اش بایستم. حتا آن جنبه‌ای [از کار من] که، بنا به تصور بعضی، می‌شود به تقلیل فلسفه به ادبیات، یا امر فلسفی به امر ادبی، تعبیرش کرد نهایتا ...
  • گزارش تخلف

✍ پویا ایمانی …

🔶 بنیامین می‌گفت از دید رمانتیک‌ها، نقادی آثار هنری «بیش از آنکه به منزله‌ی داوری درباره‌ی این آثار باشد، روشی ست، برای به کمال رساندن آنها» (بنیامین ۱۹۹۶، ص۱۵۳). این بدان معناست که نقادی لزوما به معنای داوری ارزشی نیست، بلکه در حکم به ثمر رسیدن و محقق شدن دانایی ایست که پیشاپیش در ذات اثر هنری نهفته است. «تا آنجا که نقادی به منزله‌ی شناخت اثر هنری، در واقع خودشناسی اثر به شمار می‌آید، جایی که نقد به داوری درباره‌ی اثر می‌نشیند، در حکم خودداوری آن است» (بنیامین ۱۹۹۶، ص۱۵۱). این تاکید بر نقادی به عنوان روشی که چیزی پیشتر نهفته و ناشناخته در اثر را کامل می‌کند، از یک طرف روشنگر اصرار آدورنوست بر این نکته که آثار هنری را نباید از راه اعمال بیرونی فلسفه تاویل کرد، و از طرف دیگر، موید این بحث اوست که هنر برای تحقق یافتنش نیازمند فلسفه است. آگامبن هم در Signatura Rerum می‌نویسد: «عنصر فلسفی راستین در هر اثر، خواه اثری هنری باشد، خواه اثری علمی، یا اثری فلسفی، قابلیت آن برای کامل شدن است» (ص۷). و این، باز به قول آگامبن، یعنی «ناگفته‌ها» ی اثر، یعنی آنچه در اثر پنهان مانده و از این رو آماده‌ی ...
  • گزارش تخلف

ریشه‌های درختی تنومند و سایه گستر (۳)

✍ فرزام پروا …- [در تز لکان] باز هم مطلب مهمتر این واقعیت است که علاقه لکان به روانکاوی از مفهوم فرویدی سوپرایگو ریشه می‌گیرد. که از پیش چیزی به ما در مورد مفهوم لکانی «خود» می‌گوید: آن در نهایت متصل به خود-تنبیه‌گری است. به عبارت دیگر آن کاری به وحدت، هارمونی، تعادل، یا ارضا ندارد. بجایش آن از پیش یک خود شقه شده است … در نهایت تا انتهای آموزه‌اش، و حتی هر چه [بیشتر می‌گذشت] روشن‌تر، برای ذهن لکان سوژه به طور بنیادین مازوخیستی بود. این از پیش به ما یک سرنخ می‌دهد که چرا لکان به مرحله آینه‌ای علاقمند بود، چرا که … مرحله آینه‌ای بر پایه یک خود شقه شده قرار دارد: این شرح و بسطی است بر خود شقه شده، راهی برای نزدیک شدن به تقسیم خود از روشی دیگر. این برجسته‌ترین موضوع در لکان است، حتی برجسته‌تر از زبان. -پرسپکتیو یک مفهوم بنیادین فنومنولوژی است. شما نمی‌توانید پرسپکتیو خودتان را باطل و بی اثر کنید، و به این ترتیب در مورد پرسپکتیو خودتان فلسفه پردازی کنید … هیچ ادراک واقعی بدون پرسپکتیو وجود ندارد … در تقابل با دیدگاه ابژکتیو علم، فنومنولوژی تلاش بر آن دارد که یک فلسفه سوبژکتیویته قاطع و باری ...
  • گزارش تخلف

تردید؛

✍ حسام محمدی …🔶 بنا به روایت برگمان تنها «مرگ» است که واقعیت دارد و هرآنچه غیر از او توهمی بیش نیست. ما نیز مرگ را همچون رهگذری سیاه‌پوش در یک روز پاییزی ملاقات خواهیم کرد و حاصل بازی شطرنج ما با او نیز شکستی دیگر خواهد بود. مرگ واقعی‌تر از آن است که به انکار درآید، او همواره پیروز است و در ملاقاتی واپسین، همه چیز را قبض خواهد کرد. مرگ آنجا ایستاده است، همانجا. آن رقصندۀ سیاه‌پوش که در ضیافت‌اش با همگان می‌رقصد، صحنۀ رقص با مرگ آخرین سکانس این بازی خواهد بود …. آنتونیوس از مرگ می‌پرسد آیا خدایی هست؟ مرگ پاسخی ندارد. و این آغاز تردید بزرگی‌ست که دامان ما را خواهد گرفت. آن مرگ سیاه می‌آید، اما تلخی «تردید» به مراتب سنگین‌تر از مرگ خواهد بود. ...
  • گزارش تخلف

عقل مجنون مى نویسد:.. 🔶جزءها نظم پذیر مى نمایند امادرکل. نظمى نمى بینم

فلسفه هاوفیلسوفان. نظام مند درذهن من نمى گنجند. آن‌ها ازیکسان انگارى هاوفشار. ضوابط تحمیلى در عذابند. حرکت رودخانه راچگونه مى توان. بر قطره هاى شورشى تحمیل کرد؟. شورش قطره‌ها نظام رودرا نمى. سازد. آب در نگاه مى رود ونگاه. ...
  • گزارش تخلف

‍ 📚برگزار می‌شود:. 📚درس­گفتار قطعات اندیشمندان پیش‌سقراطی. (سرآغاز فلسفه غرب)

این دوره با هدف خوانش قطعات پیش‌سقراطی است که در آن قطعات به جا مانده یا منتسب به اندیشمندان پیش‌سقراطی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند. جدای لزوم بررسی اندیشمندان پیش‌سقراطی به هم از جهت فهم سرآغاز فلسفه غرب و هم از جهت نفس اندیشه آنان، این بررسی برای فهم فلسفه افلاطون و ارسطو نیز نقش اساسی دارد. 📚مدرس: دکتر سید نعمت‌الله عبدالرحیم‌زاده (پژوهشگر ادبیات و فلسفه). 📚با ارائه گواهینامه معتبر و مورد تأیید وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دارای ارزش علمی و اداری و قابل ترجمه. 📚برای اطلاعات بیشتر و ثبت نام:. tam. ihcs. ac. ir/event/fa/event/۱۵۹. ...
  • گزارش تخلف

فکرهایی با این روزها ۲

✍ پویا ایمانی …🔶 پس دریدا می‌گوید امر دموکراتیک و امر سیاسی در آنچه «اروپا» می‌نامیم هم گوهر و هم گستره‌اند و اسلام، یا شکل خاصی از اسلام، همچنان نه فقط در برابر سکولاریزاسیون و دموکراتیزاسیون بلکه در مقابل سیاسی شدن (که، به زعم فیلسوف، ملازم و موازی دموکراتیزاسیون است) ایستادگی می‌کند: «[اسلام] تنها فرهنگ دینی است که تابه امروز در مقابل فرایند اروپایی (یا فرایند یونانی-مسیحی و جهان لاتینی شده‌ی) سکولاریزاسیون، و نتیجتا در برابر دموکراتیزاسیون، و از این رو در مقابل سیاسی شدن [پولیتیزاسیون] به معنی دقیق کلمه، مقاومت می‌کند» (ص.۳۱). اسلام، یا شکل غالب و واقعا موجود اسلام، دقیقا از آن جهت که دموکراسی را به خود راه نمی‌دهد جلوی سیاسی شدن (مساهمت و تشریک در امر اجتماعی، پارتاژ، باهم بودگی سینگولاریته‌ها) را هم می‌گیرد و بدین ترتیب قبل از هر چیز کمونته و شهر را محال می‌کند. دریدا با تردید و ملاحظه اضافه می‌کند: نمی‌دانم در کل این داستان چه وزنی باید برای این واقعیت قائل شد که کتاب سیاست ارسطو تقریبا به طور کامل از نهضت ترجمه‌ی مسلمانان از فلسفه‌ی یونانی غایب بود، شاهدش ابن رشد که صرفا اخلاق ...
  • گزارش تخلف

ریشه‌های درختی تنومند و سایه گستر (۲)

✍ فرزام پروا …میلر در مقاله‌ای که در بخش نخست این مطلب گفته شد، به ریشه کار بزرگ لکان می‌پردازد؛ ریشه سمینارهایی که لکان از سال ۱۹۵۳ به شکلی تقریبا لاینقطع تا آخر عمر ادامه می‌دهد: ۲۷ سال، ۲۷ سمینار! برای بررسی این ریشه‌ها میلر بایستی به سالهای کودکی و جوانی لکان برود، آن موقع که در مدرسه کاتولیکی درس می‌خواند، و سپس آن موقع که شاگرد کلرامبو در روانپزشکی بود [به قول خود لکان: تنها استادم در روانپزشکی] و در پایان نامه روانپزشکی خود، شرح حال بیماری سایکوتیک به نام ایمی – که با چاقو به یک هنرپیشه حمله کرده بود – و بررسی «معنای» هذیان او را – بر پایه فنومنولوژی یاسپرس و نیم نگاهی به فروید – هدف گرفته بود. سالهایی که او با جیمز جویس نویسنده نیز در پاریس روبرو می‌شود، و نطفه‌ای در ذهن او کاشته می‌شود تا بالاخره در سمینار ۲۳ به سایکوز جویس بپردازد، و سنتوم او را نمونه‌ای از بهترین نتیجه‌ای که روانکاوی می‌تواند به بار بیاورد قلمداد کند. با هم نکات مهم این مقاله را مرور می‌کنیم:. - [در مدرسه کاتولیکی] بود که لکان لاتین و یونانی را آموخت، و به او در مورد امور مذهبی آموزش داده شد. همانطور که ممکن ...
  • گزارش تخلف