…ادامه 👆. و سیل تنها نمودی است «حاضر، جدید و در تابلوی مواجهه حاد»

...ادامه 👆
چنان رونق و ابعادی از موفقیت و دستاوردهای محیرالعقول برقرار است که در نوع خود "بی نظیر در ابعاد جهانی آن" است.
و سیل تنها نمودی است "حاضر،جدید و در تابلوی مواجهه حاد".و تنها با این تابلوی راهنما می توان به درک مقرون به اصلاح پذیری تری از امور، نزدیک تر شد.
ناتوانی،تاریخ گذشتگی و بی عرضگی"مدیریت رانتی" و بر آمده از چرخه"سهمیه،رانت و روابط پشت پرده محفلی"،که متکی بر "نظارت استصوابی" است،آن پاشنه آشیل در نظام کنونی است که بایستی تکیه و تاکید را بر آن گذاشت، در مقام "نشانه اصلی"، " hallmark"در نشانه شناسی این" بیمار در اغما فرورفته".
اگر می توان کاری کرد،باید بر این نکته و نقطه متمرکز شد:اعاده و برقراری شایسته سالاری حرفه ای و عقلانیت مدنی- مدرن در اداره امور جامعه و با مستند سازی ملی بر پایه آخرین دستاوردهای موجود بشری،فارغ از دین،رنگ،نژاد و ملیت کاشفان،واضعان و اجرا کنند گان آن.
ولی یک چیز را در یک کشور نفتی- انقلابی- در حال توسعه و بقول "پیتر اوانز"نباید در محاق"کم اهمیت دهی" فرو برد: نقش اساسی و راهبردی دولت در جایگاه معنای مدرن آن،در اینگونه کشورها: "نهاد رهبری کننده اداره و برنامه ریزی کننده همه امور جامعه"با نظارت و کنترل دموکراتیک بر آن.
و در دام ایده های نو لیبرالیستی در نغلطید که سالهاست مدینه فاضله،مقصد انتهایی، و مرجع نهایی ِ مدیریت رانتی و هیولاهای پرورش یافته در مکتب آنان است.
و این با ضرب المثل ارتقا یافته به حدیث در میان ما ایرانیان نیز اهمیتی صد چندان پیدا می کند که: الناس علی الدین ملوکهم.
وباید تا دیر نشده از تحقق چنین سرنوشت شومی جلو گیری نمود.📙


@Kajhnegaristan