آیا باید از اقدامات خوب قالیباف تقدیر کرد؟

آیا باید از اقدامات خوب قالیباف تقدیر کرد؟

اخیرا و پس از فروکش کردن رقابت های انتخاباتی که شاخصه ی اصلی آن سیل تهمت ها و توهین ها و بی اخلاقی ها و ایجاد فضای دو قطبی از سوی کاندیداهای محترم بود، ظاهرا نوبت به فضای دوستی و تقدیر و تشکر از یکدیگر رسیده است. آقای قالیباف با حضور در شورای جدید از تمام دولت ها تشکر می کنند، دوستان رسانه ای ایشان برای جمع آوری امضای طومار تقدیر از ایشان کمپین های گسترده فضای مجازی راه می اندازند و اهالی فرهنگ و هنر و سیاست مراسم تقدیر از خدمات فرهنگی و هنری دکتر قالیباف برپا می کنند و از تندیس ایشان رونمایی می کنند.

میتوان ساعتها در محاسن این قبیل فعالیت ها و ارجگذاری از زحمات زحمت کشان سخن گفت و از سخنان بزرگان شاهد آورد که «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق». شاید حتی بتوان کارنامه آقای قالیباف را در برخی حوزه ها نظیر ایجاد فضاهای فرهنگی (حداقل به طور نسبی) درخشان هم ارزیابی کرد و قانع شد که باید از این حرکات فارغ از جناح بندی های سیاسی و نقد سایر بخش های کارنامه ایشان تقدیر نمود.

در این رابطه توجه خواننده محترم را به نکات زیر جلب میکنم:

1- در عصر امام صادق (علیه السلام) مردی به تقدس و تقوا شهرت یافته بود، اطوار عوام فریبانه او امام(علیه السلام) را متوجه کرد و روزی به تعقیب ایشان پرداخت تا اعمال او را از نزدیک ببیند امام (علیه السلام) ملاحظه فرمود که این مرد 2 قرص نان و 2 عدد انار دزدید و سپس آنها را صدقه داد امام (علیه السلام) خود را به او نشان داده و توضیح خواست. آن مرد گفت: من 4 گناه و 40 ثواب کرده ام و به همین آیه 160 سوره انعام تمسک جست و چون 4 از 40 کم کنیم برای من 36 ثواب خالص می ماند امام (ع) فرمود: إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ شما چهار معصیت مرتکب شده ای که دزدی کرده ای و 4 گناه دیگر که بدون اذن صاحب اموال آنها را صدقه داده ای و این مجموعاً 8 گناه می شود بدون هیچ حسنه ای. [وسائل الشیعه، ج9،ص 467.]
روایت فوق تنها یکی از مواردی است که نشان می دهد در معارف ما حسن و قبح اعمال صرفا به ظاهر آن نیست. لذا همیشه» (به عبارت داخل گیومه توجه کنید) «مقدمه» ی یک عمل در مقبولیت عمل نزد خداوند و قضاوت در خصوص اینکه این عمل، عمل خیری است یا شر شرط اصلی بوده است. یعنی شما نمیتوانید خانه ای را غصب و آن را مسجد کنید. این موضوع آنقدر بدیهی است که خیلی نیازی به دلیل و برهان ندارد.

2- بدون شک هیچ صاحب منصبی خصوصا در حوزه اجرایی از خطا و اشتباه به دور نیست. یعنی امکان ندارد شما وارد یک کار اجرایی شوید و نتوان به شما ایراداتی گرفت. ایرادات میتواند از جنس این باشد که اساسا انجام این کار ضرورتی ندارد و شما منابع را حیف کرده اید یا برعکس ضرورت دارد و شما انجام نداده اید. یا می تواند از جنس این باشد که این کار با فلان هزینه قابل انجام بود و شما با بیشتر انجام داده اید. یا می توان در روش و نحوه مدیریت و زمان و ... ایراداتی وارد کرد. لذا وجود اشکال و ایراد در کارها، آن هم کارهایی نظیر مدیریت کلانشهر تهران اجتناب ناپذیر و تا حد متعارف آن، طبیعی و قابل قبول است.

3- تفاوت بزرگی بین «خطای در اقدام» و «خطای در رویکرد» وجود دارد. شما ممکن است در هدایت اتومبیل خود دچار خطا شوید و از سرعت مجاز تخطی کنید، این خطای در اقدام است. اما اگر مسیر را اشتباه بروید، یعنی مثلا به جای شمال به سمت غرب بروید این خطای رویکرد است. لذا نمیتوانید در توجیه مسیر غلط خود، نحوه مناسب رانندگی خود را برجسته کنید.

4- مدیریت شهر هزینه دارد. پروژه های عمرانی هم فارغ از اینکه توسط مجموعه های نظامی اجرا شوند یا پیمانکاران خصوصی هزینه دارند. فرض هم میکنیم در انتخاب پروژه، پیمانکار و روش های اجرا و هزینه تمام شده هم خطاها قابل قبول باشد (که مثلا در مورد پروژه خاص پل صدر با آن هزینه کذایی، اینگونه نیست). حال مسئله این است که منابع مالی اجرای این پروژه ها از کجا تامین شده است؟ آیا مثلا اگر شهرداری تهران با غصب اموال بخشی از مردم به اجرای یک پروژه حیاتی اقدام کند پذیرفته شده است؟ ظاهرا در اینکه این اجرای این پروژه به این نحوه پذیرفته شده نیست، تردیدی وجود ندارد.

5- متاسفانه در مراسمات تقدیر و تشکر از مدیریت آقای قالیباف بر شهرداری تهران صرفا تمرکز بر «اقدامات ویترینی» ایشان است و کسی توجه به «مقدمات» این اقدامات نمی کند. مثل اینکه کسی فقط صدقه دادن فرد ذکر شده را ببیند و به مقدمه آن بی توجه باشد.