📝 می‌بازیم و جشن می‌گیریم! چرا؟

📝 می بازیم و جشن می گیریم! چرا؟

🔹مردم کشوری که تیم ملی شان حذف شده، هرچند خوب بازی کرده، می توانند قلبا خوشحال باشند، اما «شادی خودجوش خیابانی فراگیر*»، برای خوب حذف شدن از جام جهانی، رفتار اجتماعی متعارفی نیست. پاسخ به این سوال را که ریشه‌های اجتماعی این پدیده چیست، باید به جامعه شناسان واگذار کرد. با این حال از نگاه یک علاقه مند به مباحث توسعه اقتصادی می توان تحلیلی اولیه به شرح زیر برای آن متصور بود:

🔹جامعه ‌ای که دچار فقر شادی است و سطح انباشت «اضطراب اجتماعی» در آن، که آن را انباشت «غم، سرخوردگی، استرس و خشم» تعریف می کنیم، بالاست، به طور طبیعی تقاضای بالایی برای شادی دارد. این تقاضای شدید، «آستانه تحریک اجتماعی» برای وقوع پدیده‌هایی مثل «شادی خودجوش خیابانی فراگیر» را به میزان زیادی کاهش می دهد. به عبارت دیگر این جامعه، با کمترین بهانه‌ ای تلاش می کند به بخشی از نیاز خود به شادی‌ پاسخ و «اضطراب اجتماعی» انباشته خود را تعدیل کند.

🔹در حالی که یک جامعه نرمال، یعنی جامعه‌ای که‌ به نیازِ شادی‌اش با روش‌های متنوع پاسخ داده شده است و سطح انباشت «اضطراب اجتماعی»اش در سطح پایینی است، و اساسا میزان تولید «غم، سرخوردگی، استرس و خشم» در آن جامعه در سطوح پایینی قرار دارد، به محرک های قابل توجهی برای بروز پدیده «شادی خودجوش خیابانی فراگیر» نیاز دارد.

🔸شمایی از تحلیل فوق در نمودار زیر تصویر شده است.
https://ibb.co/fqWG9o

🔺نکته بسیار مهم اینجاست که جامعه‌ ای با سطح «اضطراب اجتماعی» بالا، همانقدر که با یک بهانه نه چندان قوی مثبت، مستعد شادی خیابانی است، با یک بهانه نه چندان قوی منفی هم مستعد شورش خیابانی است، و این نکته ی قابل تاملی است.

* هر سه ویژگی خودجوش بودن، تظاهر اجتماعی داشتن و فراگیر بودن برای پدیده مورد نظر، ضروری است.

▪️پ.ن: مسلما این تحلیل کامل نیست و اساسا پدیده‌های پیچیده اجتماعی را نمی توان صرفا از یک زاویه نگاه تحلیل کرد.

امیر عباس امامی
@a_a_emami (ارتباط با نویسنده)

@kamiEqtesad