قانون اساسی «فرد ایرانی» را مد نظر دارد نه اقلیت ها/بررسی سیاست‌های زبانی

قانون اساسی "فرد ایرانی" را مد نظر دارد نه اقلیت ها/بررسی سیاست های زبانی

هفته نامه صدا : ایران دولت- ملتی تاریخی است که روند پیدایش آن محصول کارویژه سیاستمداران یا خط کشی های استعمارگران نیست. هویت ایرانی به تدریج،مرور زمان و در بستر تاریخ ظهور و بروز یافته است.
هویت یا آگاهی ملی ایران هر چند مانند هر کشور دیگری در دوران جدید مبنای امر سیاسی قرار می گیرد، اما پیگیری رگه هایی از آن در طول تاریخ ممکن و میسر است. ایران با ساختار شبه امپراتوری خود مامن زبان های و گویش های متعددی است. در این جغرافیای ۱٫۶۴۸٫۱۹۵کیلومتر مربعی، تنوع فرهنگی قابل توجهی حاکم است. اما شگفت آن که این تنوع فرهنگی در طول سده ها خودمدیر بوده است. یعنی گاهی حتی بدون دولت و حکومت نیز توانسته است مولفه های مهم خود را حفظ نماید و حتی آن را صادر کند. زیست انسان ایرانی در این جغرافیا مشابه زیست انسان سایر جوامع نیست.
به این دلیل است که اصطلاح بومی شده "اقوام ایرانی" به معنی گروه خویشاندی که در طول تاریخ در کنار هم زیسته اند، می تواند انطباق بیشتری با متقضیات و مختصات آن داشته باشد نه اصطلاحات دیگری چون قومیت ethnicity و اقلیت که با شرایط بومی سازگار نیستند.
از سوی دیگر نگاه های تقلیل گرا و تعمیم گرا که از آسیب های جدی روش شناشی در حوزه هویت پژوهی اند حاضر یا قادر به پذیرش این حقیقت نیستند . راز این زندگی مشترک حتی در دوران «بی دولتی» در روح ایرانی نهفته است، ورنه فرصت های زیادی برای فراق و جداسری در طول تاریخ ایران برای همه وجود داشت. اقوام ایرانی در طول تاریخ ،بدون ذره ای اجبار و اکراه این روح ملی را نگه داشته اند تا جایی که حتی تواریخ محلی در ایران به زبان فارسی نگاشته شده است. از همین روست که قانون اساسی مشروطه نیازی به شناسایی زبان رسمی ندید و تا زمان سیاسی شدن مباحث زبانی و هویتی اثری از این تردید و شک در این موضوع مشاهده نشد.
دکتر علی مرشدی زاد،استاد دانشگاه و پژوهشگر مسائل هویتی در ایران است که آثار مهمی را در این زمینه تالیف و ترجمه کرده است. ایشان در این گفتگو از تاریخ همزیستی ایرانی ها و سپس سیاسی شدن هویت های فروملی سخن می گویند.
برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید 👇👇👇
http://bit.ly/2voQyyw

@Azariha_3