در اندرز نامهی نیاکان ما ایرانیان آمدهاست:. راه در جهان یکیست و آن اشویی است
در اندرز نامهی نیاکان ما ایرانیان آمدهاست:
@history_1
- راه در جهان یکیست و آن اشویی است.
- تنبلی و سستی مکنید و اندوهگین مباشید.
- هیچکس از دیگران برتری ندارد مگر از راه پارسایی.
- هر بدی به تو رسد بخش بزرگی از آن از خود تو است.
- وخت گرانبها است، آنرا با کار و سخن بیهوده هدر مده.
- دل خرم دار و جهان را با چشم خوش بین و دل روشن بنگر.
- خوشبخت کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشد.
- انسان بخشنده و مهربان، مهر اهورایی و مردم را بهدست میآورد.
- بدا به حال کسی که با چشم و گوش و اندیشه بسته زندگی کند.
- از راه راستین مال بهدست آر و برای آسایش خود و دیگران بهکار ببر.
- در راه پیشرفت و آبادانی و بهسازی خانه و شهر و کشور خویش بکوش.
- از اندیشههای غم گستر بگریز، مرگ اندیش و بدبین نباش، خندان و گشاده رو باش.
- در برابر ناگواریها و فراز و نشیبها و رنجهای زندگی خونسرد و بردبار باش.
- اندوه کشنده زندگی است، هر دمی را که با اندوه بسر بری زندگی مشمار، اندوه سایه مرگ است.
- اگر از خرد پیروی کنی بر زندگی چیرهای و اگر از هوا و هوس پیروی کنی، زندگی بر تو چیره شود.
- درخت را بیهوده میفکن که درخت افکن زندگیاش کوتاه باشد.(کنایه به عدم خوار شمردن نعمت زندگی).
- تهیدستی ریشه همه گناهان است. اهریمن تنگدستی را بکشید تا ریشه همهی تبهکاریها و زشتیها را برکنده باشید.
- توانگری مایه سرافرازی و آسودگی و شادمانی و خرسندی و پیروزی است، در راه توانگری و توانایی خود بکوش.
- داشتن خان و مان خوب و آسایش بخش از نعمتهای اهورایی است، از وام گرفتن بپرهیز و بینوایان را دستگیری نما.
- همه را گرامی دارید هرآینه به هیچکس پایه خدایی و اربابی ندهید، زیرا پرستش انسانها چه زنده یا چه مرده با بتپرستی یکی است.
(برگرفته از نسک جهانبینی زرتشتی نوشته موبد روانشاد رستم شهزادی)
@history_1