در ایران باستان. به جای کلمات خانم و آقا که ریشه‌ی مغولی دارند، اجداد خوش سلیقه‌ی ما
در ایرانِ باستان
به جای کلماتِ خانم و آقا که ریشه ی مغولی دارند، اجدادِ خوش سلیقه ی ما
به زن، «مِهربانو» می گفتند، یعنی کسی که مهر خلق می کند و
به مرد، «مِهربان» می گفتند، به معنای نگهبانِ مهر ...
در حد امکان همدیگه رو با این کلماتِ پُرمعنا صدا بزنیم ...
«مِهربانو»: همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست،
«مهربان»: همسر، پدر، پسر، برادر، دوست ...
حال، تو چه مهربانویی یا مهربان، این رسالت زیبای مهرورزی را
در کلمات جاری کن تا ریشه ی عشق سیراب شود ...
کانال تاریخ ایران و جهان
👇👇👇
🌍 @Official_history