نیک است تا درباه واژه درود و سلام بیشتر بدانیم:

نيک است تا درباه واژه درود و سلام بیشتر بدانیم:
واژه سلام Š-L-M که در گویش پارسی و برخی زبانهای دیگر کاربرد دارد از نیاسامی šalām شلام است. واژه‌های شَلوم Shalom به عبری: שלום و شْلاماء به سریانی از واژگان سامی، هم‌ریشه و هم‌معنی آن هستند. این واژه هنگامی که به زبان عربی وارد شده به‌گونه سلام‌علیکم استفاده میشود که ریشه آن سلم، به چمار(معنی) صلح و تسليم میباشد.
اعراب برای جایگزین درود پارسی از واژه مرحبا استفاده میكنند.
در گویش پارسی به‌جای سلام از این واژه‌ها نیز میشود بهره گرفت.
پرانام prãnãm (سنسکریت: پْرَنامَ)، پرنام
نامْس، نامَس (سنسکریت: نَمَس)، نمس
تارَن (سنسکریت: تارَنَ)، تارن
نَتی (سنسکریت)، نه تی
اِسواگ (سنسکریت: سْواگَمَ)، سواگم.
درود:
واژه درود از ریشه اوستایی "درَوتَه" آمده و گویشی از واژگان پارسی باستان است. گفتن سپاس برای گسترش آرامش و شادی که ایرانی‌ها هنگام رسیدن به یکدیگر میگفتند تا به دور از هرگونه جنگ و بیدادی در کنار هم به درستی زندگی کنند.
این واژه به ریخت دروته و دروس ته نیز بیان شده است همانکه در گذشته ایرانیان به هنگام احوالپرسی میگفتند:
از درستی تو ؟- یا درستی ؟ - آیا سلامت و تندرستی تو؟
این واژه در زبان روسی به ریخت "زدرُاست ویَته" здравствуйте درآمده که به هنگام درود و سلام میگویند.
در زبان مردم استونى براى درود واژه‌هاى دِرِه dereh و درويست dervist بکار میرود. واژه dervist در اين زبان نيز به چمار(معنی) درست يا تندرستى میباشد.
ما ایرانیان هم كه خواهان جنگ نبوده و به شادی، آرامش و تندرستی اندیشه داریم پس نیکوتر آن است که بگوییم: درود بر شما.
(موبد دکتر کورش نیکنام - نویسنده و پژوهشگر فرهنگ ایران باستان )


🌎 @history_1