ارتباط با ادمین تبلیغات: @Ad_PhD
من کجا هستم ٢٠ سال بعد⁉️
من كجا هستم ٢٠ سال بعد⁉️
سال نود و هشت که فرانسه قهرمان جام جهانی شد و این آقای "دیدیه دشان "هم کاپیتانشان بود، یک جوان ایرانی نشسته بود پای تلویزیون و به فردا فکر می‌کرد.
دانشجوی عمران بود و فردا قرار بود برای روز اول برود سر کار ساختمانی و نشسته بود به فکر که حالا چطور خواهد بود و چه باید بکند و یادش هست که فکر می‌کرد نقش این کار ساختمانی در زندگی آینده‌اش چه خواهد بود.
همزمان چهار ساعت پرواز آن طرفتر، یک جوان فرانسوی نشسته بود که همسن و سال جوان ایرانی بود و در واقع چهار ماه کوچکتر. نشسته بود و بازی را می‌دید و نمی‌دانم به چه فکر می‌کرد - حتما به تیم ملی کشورش مفتخر بود و منتظر قهرمانیش - ولی می‌دانم که روزگار قاراشمیشی داشت و دو بار سعی کرده بود وارد یک دانشگاه بشود و قبول نشده بود و بالاخره رفته بود یک دانشگاه دیگری و دانشجوی فلسفه شده بود.
بیست سالی از آن روز گذشته. جوان ایرانی امروز شده‌ام من که از خانه‌ام در واشنگتن دی‌سی فینال جام جهانی را دیدم و آن روز در سال نود و هشت، هیچ تصوری از این زندگی امروزی نداشتم.
جوان فرانسوی هم شد آقای امانوئل #مکرون، رییس‌جمهور فرانسه، که بازی فینال جام_جهانی را از مسکو کنار ولادیمیر پوتین دید و بعد هم آن آقای دیدیه دشان، کاپیتان بیست سال قبل و مربی امروز را بغل مبسوطی کرد و با همه بازیکنان تیم کشورش دست داد.
آقای مکرون هم سال نود و هشت راستش تصوری از امروزش نداشت. یعنی آن زمان حتی عضو هیچ حزب سیاسی هم نبود و تازه چند ماه بعد از جام جهانی اولین کار جدی و مرتبط با رشته‌اش را پیدا کرده بود و دستیار یک آقای فیلسوفی شده بود و نوشته‌هایش را می‌خواند.
قصدم از این نوشته مقایسه زندگی خودم با آقای مکرون نیست؛ سوای هر چیز دیگری شرایط انقدر متفاوت بوده‌اند که اصلا مقایسه درستی نیست.
قصدم این است که بگویم این زندگیهای موازی امروز هم اتفاق می‌افتند. یک نفر هست که همسن و سال شماست و بیست سال دیگر که جام جهانی را می‌بینید، نگاهش می‌کنید و فکر می‌کنید که سال دو هزار و هجده کجا بوده.
بیشتر آدمهای دنیا فکر و ذکرشان رفته‌ها و افسوسهاست و فکر می‌کنند که آیا برای رسیدن به فلان هدف "دیر" شده یا نه. خیلی وقتها ولی مشکل اینجاست که آدمها مدام فکر می‌کنند خیلی "زود" است و به فلان سن که رسیدم می‌زنم و کن فیکون می‌کنم. امروز از فکر این زندگی موازی با آقای مکرون به اینجا رسیدم که در این بیست سال گذشته برای خیلی چیزها زود نبود و صبر بی‌دلیل کردم. این فکر بماند تا بیست سال دیگری.
✍️ علی فرنوديان
🎓 @PhdHi