جنبش اختیاری انقراض انسان

جنبش اختیاری انقراض انسان

جنبشی زیست‌محیطی است که خواستار خودداری تمام انسان‌ها از تولید مثل برای انقراض نسل بشر به شکل تدریجی و اختیاری است. این جنبش در اصل از انقراض انسان به این دلیل حمایت می‌کند که این اتفاق مانع تخریب محیط زیست می‌شود. این گروه اظهار می‌کند که کاهش جمعیت انسان‌ها به‌طور قابل توجهی باعث جلوگیری از خسارت بوجود آمده از طرف انسان‌ها می‌شود. انقراض گونه‌های غیر انسان و کمبود منابع مورد نیاز بشر همواره توسط این گروه به عنوان مدرکی برای آسیب ناشی از ازدیاد جمعیت انسان‌ها ذکر می‌شود.

این جنبش در سال ۱۹۹۱ توسط لس یو. نایت، کنشگر آمریکایی، برپا شد که در جنبش زیست‌محیطی دهه هفتاد میلادی در آمریکا وارد شد و پس از آن استنتاج کرد که انقراض انسان بهترین راه برای حل مشکلات پیش روی نوع بشر و زیست‌کره زمین است. نایت خبرنامه این گروه را چاپ و به عنوان سخنگوی این گروه فعالیت می‌کند. گرچه، این گروه توسط یک وبسایت پشتیبانی می‌شود و در برخی گردهمایی‌های زیست‌محیطی معرفی می‌شود، برای انتشار پیامش تا حد زیادی بر پوشش رسانه‌های بیرونی متکی است. بسیاری از مفسران، تریبون این جنبش را به طرز غیرقابل قبولی تندروانه می‌دانند؛ گرچه، برخی نویسندگان دیگر دیدگاه آن را تحسین کرده‌اند. در پاسخ به این جنبش، برخی روزنامه‌نگاران و افراد دانشگاهی استدلال کرده‌اند که انسان‌ها می‌توانند شیوه‌های پایداری را برای زندگی توسعه دهند یا اینکه جمعیتشان را به سطوح پایداری کاهش دهند. برخی دیگر بر این عقیده هستند که این ایده هر مزایایی هم که داشته باشد، میل بشر به تولید مثل، مانع از این می‌شود که انسان هیچگاه به‌طور داوطلبانه به دنبال انقراض باشد.

نایت استدلال می‌کند که جمعیت جهان بسیار بیشتر از آنی است که زمین توانایی تحمل آن را داشته باشد و بهترین چیز برای زیست‌کره زمین این است که انسان‌ها به شکل اختیاری تولید مثل نکنند. او می‌گوید که «انسان‌ها با زیست‌کره ناسازگار هستند» و وجود انسان‌ها دارد باعث آسیب به محیط زیست می‌شود که در نهایت منجر به انقراض انسان‌ها (و همچنین دیگر موجودات زنده) می‌شود. به گفته نایت، اکثریت وسیع جامعه‌های انسانی به شکل پایدار زندگی نکرده‌اند و تلاش برای زندگی به شیوه‌های سازگار با محیط زیست، این حقیقت که وجود انسان در نهایت برای محیط زیست و بسیاری از موجودات غیر انسان مخرب بوده را تغییر نمی‌دهد. انقراض اختیاری انسان به این دلیل ترویج داده می‌شود که مانع از رنج کشیدن انسان و انقراض سایر گونه‌ها می‌شود. نایت اشاره می‌کند که جمعیت زیاد انسان‌ها بسیاری از گونه‌ها را تهدید می‌کند.
نایت در هر حال معتقد است که حتی اگر انسان‌ها بیش از پیش با محیط زیست سازگار شوند، می‌توانند دوباره به شیوه‌های زندگی مخرب برای محیط زیست بازگردند و بنابراین باید خود را از بین ببرند. به گفته نایت، ساکنان کشورهای جهان اول بیشترین مسئولیت را برای تغییر بر عهده دارند؛ زیرا آن‌ها بیشترین سهم منابع را مصرف می‌کنند.
نایت باور دارد که ارگانیسم‌های غیر انسان در زمین ارزش کلی بالاتری نسبت به انسان‌ها و دستاوردهایشان مانند هنر دارند: «نمایشنامه‌های شکسپیر و کارهای اینشتین نمی‌توانند با یک ببر برابری کنند.» او استدلال می‌کند که گونه‌هایی که بالای زنجیره غذایی قرار دارند، نسبت به گونه‌های پایین اهمیت کمتری دارند. ایدئولوژی وی تا حدودی از بوم‌شناسی ژرف‌نگر منشاء گرفته‌است و او گاهی به زمین با عنوان گایا اشاره می‌کند. او ذکر می‌کند که انقراض انسان غیرقابل اجتناب است و بهتر است برای جلوگیری از انقراض حیوانات دیگر زودتر منقرض شود. قابلیت تکامل دیگر موجودات زنده نیز به عنوان یکی از مزایای این اتفاق ذکر می‌شود.

نایت خودداری از تولید مثل را انتخابی ایثارگرانه می‌داند و مرگ کودکان از عوامل قابل اجتناب را به عنوان مثالی از رنج کشیدن نالازم ذکر می‌کند. نایت ادعا می‌کند که عدم تولید مثل در نهایت باعث می‌شود که انسان‌ها سبک زندگی اعلایی قابل قیاس با باغ عدن داشته باشند و باور دارد که واپسین انسان‌های بازمانده به دستاوردهایشان می‌بالند. از جمله دیگر مزایای دست کشیدن انسان از تولید مثل که او ذکر می‌کند، پایان یافتن سقط جنین، جنگ و گرسنگی است. نایت استدلال می‌کند که «زایش امروزه در واقع کودک‌آزاری است». او باور دارد که مصرف شدن منابع توسط جمعیتی رو به رشد و به جای اینکه صرف حل کردن مشکلات کنونی شوند، باعث می‌شود که استاندارد زندگی انسان کاهش یابد. او فکر می‌کند که اگر انسان‌ها تولید مثل نکنند، می‌توانند انرژی خود را صرف سرگرمی‌های دیگر کنند و فرزندپذیری و نگهداری فرزند را راهکارهای پاسخ دادن به نیاز کسانی می‌داند که تمایل به داشتن بچه دارند.

منبع ویکی پدیا
fa.wikipedia.org/wiki/جنبش_اختیاری_انقراض_انسان