ارتباط: @info_Today_Money
های_بانکی / هفتم.. 🔻 بانکها پول خلق شده توسط بانک مرکزی را وام میدهند!
#سوء_فهمهای_بانکی / هفتم
🔻 بانکها پول خلق شده توسط بانک مرکزی را وام میدهند!
همانطور که در پست قبل توضیح داده شد، توصیف عملکرد سیستم بانکی با مدل ضریب فزاینده، ریشه در نگاه کالایی به ماهیت پول دارد.
🔹 در این نگاه «پول» اسکناس یا معادل الکترونیکی آن است که در گام نخست توسط بانک مرکزی خلق و به اقتصاد وارد میشود. این پول پس از خلق توسط بانک مرکزی، به شکل سپرده «وارد» سیستم بانکی شده و با وامدهی از آن «خارج» میشود.
🔹 به عبارت «ورود» و «خروج» دقت کنید. «سپرده» در این دیدگاه هنگامی به وجود میآید که «پول» یا همان کالای خلق شده توسط بانک مرکزی، از خارج از بانک به داخل بانک «وارد» میشود. از طرف دیگر هنگامی که بانک «وام» پرداخت میکند، «پول» از بانک «خارج» میشود.
🔹 واقعیت آن است که نگاه کالایی به ماهیت پول به صورت پیشفرض در مدل ضریب فزاینده نهفته است. در این دیدگاه «سپرده»ی بانکی خود ذاتا «پول» نیست. «سپرده»ی بانکی تنها «بدهی» بانک به ماست. اما آیا «پول» مدرن چیزی جز «بدهی» بانک به ماست؟
🔹 ما عموما ماهیت بدهی محور پول مدرن را درک نمیکنیم و به پول به شکل یک کالا مینگریم. این امر ریشه در پر رنگ بودن کارکرد «واسطهی مبادله» بودن پول در ذهن ما دارد. در صورتی که درصد بسیار ناچیزی از پول موجود در اقتصاد مدرن، کارکرد «ابزار مبادله» دارد. پول مدرن دهها برابر بیش از آنکه ابزاری برای مبادله باشد، ابزاری برای «ذخیرهی ارزش» است.
🔹 در اقتصاد مدرن ما برای «ذخیرهی ارزش» نیازی به یک کالا نداریم. برای «ذخیرهی ارزش» میتوان از یک بدهکار معتبر طلبکار بود. ما برای «ذخیرهی ارزش» طلبکار بودن از بانکها را حتی به خرید کالایی مانند طلا ترجیح میدهیم. چون به واسطهی پرداخت بهره توسط بانک، نگهداری این سندها سود بیشتری نصیب ما میکند. لذا در اقتصاد مدرن دیگر کسی برای «ذخیرهی ارزش» از «کالا» استفاده نمیکند و «بدهی» بهترین ابزار برای «ذخیرهی ارزش» به شمار میآید.
🔹 ما نه تنها از طلب خود از بانکها، به عنوان بهترین ابزار «ذخیرهی ارزش» استفاده میکنیم، بلکه سند بدهی بانکها به خود را در معاملات به عنوان «واسطهی مبادله» با یکدیگر تبادل میکنیم! موجودی کارتهای بانکی، چیزی جز «بدهی» بانک به ما نیست که در معاملات آن را در ازای دریافت کالا و خدمات به اسم فردی دیگر میزنیم!
🔹 اولین گام در فهم این که چرا مدل ضریب فزاینده، مدلی کارآمد برای توصیف عملکرد بانک در اقتصاد مدرن نیست، رهایی از نگاه کالایی به پول و فهم این نکته است که در اقتصاد مدرن، سپردههای بانکی یا همان بدهی بانکها به ما خود ذاتا پول است. چون نه تنها به بهترین شکل «ذخیرهی ارزش» میکند، بلکه به سادهترین صورت «واسطهی مبادله» قرار میگیرد.
📲 با دوستانتان به اشتراک بگذارید👇🏻👇🏻
t.me/joinchat/AAAAAD58ps1HeFuxDo8kBg 👀