نامه‌های ازرا پاوند و جویس

نامه های ازرا پاوند و جویس.نامه های بین یک ادیب و نظریه پرداز و شاعر آمریکایی تبار یعنی ازرا پاوند و جیمز جویس نویسنده ای که هنوز به شهرت نرسیده است،می باشد.این نامه ها شرح می دهد که چگونه ازرا پاوند در کتاب چهره ی مرد هنرمند در جوانی نبوغ جویس را درمی یابد و او را فلوبر جدیدی تلقی می کند و بارها در مجله ی آگوئیست از نبوغ او صحبت می کند.و باعث شناساندن او به ناشرانی بریتانیایی،نیویورکی و پاریسی می شود.او در بخشی از مقاله یی که در مجله ی آگوئیست چاپ می کند.می نویسد:
((مزیت آقای جویس،نمی گویم مهم ترین مزیت او،بلکه دلپذیرترین مزیت او،این است که محتاطانه از گفتن چیزهای اضافی،چیزهایی که نمی خواهید بدانید اجتناب می کند.او شخصیت هایش را بی درنگ و به شکلی زنده پیش روی مخاطب قرار می دهد و با آن ها احساساتی برخورد نمی کند،او پیچیدگی پدید نمی آورد.او رئالیست است.باور ندارد اگر ما تشریح موجودات زنده را کنار بگذاریم یا اگر نوعی ((اقتصاد))جدید وضع کنیم. ((زندگی)) خوب و رضایت بخش خواهد بود.او وضع را آن طور که هست می بیند.او محدود به آن قاعده و عرف خسته کننده ای نیست که بر اساس آن هر بخش از زندگی،که جذاب است،باید در قالب مرسوم((داستان))ریخته شود.از زمان دوموپاسان بسیاری سعی کرده اند((داستان هایی))بنویسند و تعداد معدودی بوده اند که زندگی را نشان داده اند زندگی عمدتا روی نمودارهای کوچک و تمیز اتفاق نمی افتد و هیچ چیز خسته کننده تر از ظاهرسازی مداوم نیست.
به طور مثال داستان ((اعرابی))آقای جویس بسیار بهتر از داستان است،یک انتظار زنده است.))
مقاله های ازرا پاوند بود که باعث شد که جویس بعد از دوبلینی ها به نوشتن چهره ی مرد هنرمند در جوانی و اولیس روی بیاورد.
در واقع نمی توان نقش ازرا پاوند در شناساندن جویس به جامعه ی آن روز ادبی در بریتانیا و بعد جهان را انکار کرد.
این دو بعد از هفت سال نامه نگاری بالاخره یکدیگر را ملاقات می کنند.جویس پاوند را ((آدمی پیش بینی ناپذیر و پر شور و هیجان))، ((معجزه ی سرخوشی،شوق و یاری))توصیف می کند.اما احساس می کند که پاوند در اولین دیدار از او مایوس شده و او را بیش از هرچیز بورژوایی ناامید تلقی کرده است.پاوند بعد ها همین نظر را درباره ی جویس می دهد. و بعد ها می نویسد:
((جویس خواستنی ست،اگر ترش رویی ایرلندی اش را در ظاهرش نادیده بگیری؛حس کردم که پشت این ظاهر آدمی ست پر احساس که موسیقی مجلسی را نوشته است.مابقی همه نبوغ است؛یعنی ثبت واقعیت ها در باب خلق و خوی،خلق شعرهای اولیه با لطافت و ظرافت.))


معرفی کتاب پاوند/جویس
#نشر_حکمت_کلمه
یادداشت نرجس درزاده
@hekmatkalame