✍ سلمان کدیور.. 🔻 نقدی بر جلسات اختصاصی!

✍ سلمان کدیور

🔻 نقدی بر جلسات اختصاصی!

به عنوان یک فعال سیاسی اجتماعی که بیش از یک دهه است در سطوح مختلف دستی بر آتش رصد و تحلیل تحولات کشور داشته ام همیشه نقدی جدی به برگزار کنندگان جلسات عمومی رهبر انقلاب داشته ام. و اعتقاد دارم طی یکی دو دهه گذشته، این مدیران پتانسیل عظیمی از رابطه امام و امتی را با نگاه امنیتی و یا بهتر بگوییم با تنگ نظری خود سوخت کرده اند.

همیشه برایم دردآور بوده که چرا وقتی موعد دیدارهای رسمی رهبری با مردم می شود، متولیان جلسه مانع از دسترسی توده های مختلف مردم به رهبری می شوند.

مثلا در دیدارهای دانشجویی که بنده سال ها در تشکل مطبوعم با آن سروکار داشته ام، اینطور نیست که هر شخصی، بنا بر فقط دانشجو بودن بتواند خودش را به جلسه برساند، بلکه کانال ها و فیلترهای خاصی تعبیه شده که اشخاص فقط از آن مسیرها می توانند حضور یابند.

به این شکل که به تعداد ظرفیت مکان، کارت جلسه تهیه شده و به تشکل ها که غالبا حزب الهی هستند داده می شود و تشکل ها به اعضای خود بنا بر روش فیلتراسیون داخلی خودشان سهمیه می دهند.

دیدارهای عمومی تر از این بدتر است. مثلا دیدار با اهالی فلان شهر یا استان، به این نحو نیست که اهالی جغرافیایی آن منطقه، بقچه اش را زیر بغلش بزند و راه بیفتد و برسد به جلسه، خیر. مثل همیشه باید کارت مخصوص داشته باشد. کارتی که فقط در اختیار پایگاه های بسیج، هیئات خاص و نهادهای دیگر است و آنها هم این مجوز را به افراد خاص مجموعه خودشان می دهند.

دیدار با شعرا همینطور و هر ساله اعتراضات زیادی را متوجه متولیان برگزاری آن می کند.

اگر دقت کرده باشید و جلسات شعرخوانی را دیده باشید، بسیاری شان تکراری هستند، یعنی همیشه هستند. از آن بدتر آنکه شعرها توسط برخی شعرای مورد اعتماد متولی جلسه، از قبل فیلتر می شود و هر کس نمی تواند هر شعری را که خواست بخواند.
آنجا هم فقط تیپ شعرای حزب الهی مشهود است.

اینطور می شود که وقتی به عموم مستمعان سخنرانی های رهبری نگاه می‌کنیم همه از یک تیپ خاص فکری و سیاسی هستند. همه با ظاهری اصطلاحا مذهبی، چادری و ...
اینطور می شود که به نظر من دیگر جلسه عمومی نیست، بلکه اختصاصی شده است.

جلسه عمومی یعنی اینکه وقت دیدار، اتوبوس برود در دل شهر، بازار، دانشگاه، دهات ، کارخانه، پارک و ... و داد بزنند جلسه با رهبری و همه با هر تیپ فکری، با هر ظاهری، با هر عقیده ای سوار شوند و وقتی تلوزیون جلسه را نشان بدهد، آدم از چادری ببیند تا مانتویی و ریش بزی و شلوار فاق بلند و معتاد و سیگاری و بی نماز و بانماز و حزب الهی و منتقد نظام و سکولار و ...

چرا که رهبر، به مثابه پدر، راهبر همه این ملت است نه رهبر مذهبی ها و حزب الهی ها. رهبر معتادها، رهبر دزد ها، جیب بر ها، زنان خیابانی، حتی الکلی ها تا سکولار ها و منتقدین به نظام هم هست. این مهمترین وجه ممیزه حکومت های اسلامی و غیر اسلامی در ارتباط با مردمشان است.
نباید با نگاه های امنیتی و ... در این پروسه اختلال ایجاد شود.

چرا برخی چنان مدیریت می کنند که برخی از آحاد مختلف و گوناگون ملت، با هر عقیده و مسلکی، خود را جدا افتاده از نظام امام و امتی بدانند و بنا بر عدم ارتباط با برخی نهادها، از ارتباط با رهبری محروم شوند؟



@antioligarchie