«نوار مذهبی ضبط شده»؛ استعاره تمام عیار دین حکومتی …🔴 جمعه شب پس از نماز مغرب که برنامه سخنرانی بست نشینان آغاز شد، به ناگاه بر خل

«نوار مذهبی ضبط شده»؛ استعاره تمام عیار دین حکومتی


🔴 جمعه شب پس از نماز مغرب که برنامه سخنرانی بست نشینان آغاز شد، به ناگاه بر خلاف شبهای قبل که صدای مراسمات برای آرامش زوار در آن قسمت حرم پخش نمی شد، بلندگوها با بالاترین صدای ممکن شروع به پخش یک سخنرانی مذهبی کردند. با (به اصطلاح!) خدّام که صحبت کردیم گفتند که برنامه ای در مصلی در حال برگزاری است و این روال همیشگی حرم در شبهای شهادت است. بنابراين علی رغم این صدای بلند سخنرانیها آغاز شد تا اینکه سخنران حرم در میان صحبت خود متذکر شد که «درحال نزدیک شدن به اذان ظهر هستیم»! با کمال ناباوری یکی از دوستان را به مصلای جنب حرم فرستادیم و دیدیم هیچ مراسمی در حال برگزاری نیست و آن صدای در حال پخش «یک نوار ضبط شده» است!


🔴 همانطور که پیش از این هم نوشتم و گفتم، آنچه این روزها در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در حال وقوع است را بیش از هرچیز باید تقابل دوگونه مذهب، یا به تعبیر دقیقتر تقابل «تشیع سیاسی» و «تشیع حکومتی» دانست، مقیاس کوچکی از تقابل بزرگ دو گونه مذهب در جامعه ما. نوار مذهبی ضبط شده به گمان من استعاره تمام عیاری است از دین حکومتی. مذهبی مرده، تقلیدی و بی نسبت با حقیقت و واقعیت زمانه که تمام قدرت خود را از تکنیک و ساختار فنّی اقتدار حاکمیتی دارد؛ بدون هیچ گونه نظرخواهی از مردم و بی اعتنا به خواسته های ملت، تنها به اشاره یک نفر، با بالاترین صدای ممکن به ملت تحمیل می شود، و بالاتر آنکه کارکرد آن نیست جز اولاً تثبیت موقعیت سازمان اقتدار تولیت و ثانیاً ایجاد مزاحمت و سرکوب صدای معترض.


🔴دین حکومتی چنان عاریتی و تشریفاتی است که بسیجیان سیاه پوشِ مسخ شده در برابر تهاجم امواج یکسان ساز مذهبی را بر آن می دارد که در بی اعتنایی کامل به حرمت حرم و زائر، به هتک حرمت بست نشینان اقدام كنند. در واقع با انتصاب حكومتى تولیت و تصرّف حرم توسط نظام ایدئولوژیک، عملاً معنا و کارکرد حرم به مثابه «حریم امن مردم» اساساً زیر سؤال می رود و حرم هم همچون تمام نهادهای اجتماعی و سیاسی دیگر تحت تسلط، نفوذ، مداخله و در نهایت ویرانگری حاکمیت قرار می گیرد.


🔴بست نشینی یعنی فریاد حنجره های از ظلم و وارونگیِ ارزشها به ستوه آمده، علیه نوار مذهبی ضبط شده ای که دائماً و به تکرار با صدای بلند درجامعه ما در حال پخش است. صلای آدمهای به ظاهر خرد و انکارشده اما مستقلی که قدرت خود را تنها از خود می گیرند: از انسان بودن، مسئول بودن و مقاومت در برابر مسخ شدن؛ در مقابل فریاد مرده و ضبط شده ای که هیچ از خود ندارد و تمام هژمونی و مشروعیت ظاهریش را از تکنیک می گیرد. اینجا در یک کلام تقابل حیرت انگیز مذهب و سیاست زنده ی جوشان از میان قلبها و حنجره هاست و مذهب و سیاست مرده ی ضبط شده و پنهان شده در پشت بلندگوها.
💢 محمد حسین بادامچی

به آنتی اولیگارشی بپیوندید👇