🔴دلسوزی یعنی پیشنهاد عینی برای اصلاح مسیری که به عذرخواهی منجر می‌شود🔴

🔴دلسوزی یعنی پیشنهاد عینی برای اصلاح مسیری که به عذرخواهی منجر می‌شود🔴


🔸جالب است که بعد از عذرخواهی رهبری و تصریحات ایشان مبنی بر اینکه انتقاد از وضع موجود به معنای ضدانقلاب بودن نیست، #خودعمارپندارها دکتر احمدی نژاد را تکفیر کرده‌ و ضدانقلاب می‌خوانند. ولی به نظرم نامه احمدی نژاد، بزرگترین خیرخواهی برای رهبری بود؛ اگر ببینیم که بر لبه پرتگاه هستیم و بفهمیم شرایط کشور چگونه است!

🔸احمدی نژاد می‌توانست مثل بادمجان دور قابچین‌های حکومتی، بعد عذر خواهی رهبری بگوید: «دیدید که رهبری چه انسان متواضع و متخلقی است! پس با وجود ایشان نباید نگران چیزی بود و بدون هیچ تغییری همگی‌ به خدمت! ادامه دهیم.» اما دلسوزی به آن است که کاری شود که رهبری دیگر مجبور به عذرخواهی نشود. یعنی باید اشتباهات گذشته اصلاح شود. دقت شود که رهبری، واعظی در حاشیه کشور نیست! بلکه ایشان بیشترین اختیارات قانونی کشور را دارند. پس عذرخواهی نه فقط یک مسکن بلکه الزاماً شروعی برای اقدامات عینی است و الا نقش تسکینی هم نخواهد داشت.

🔸آن‌ها که فکر می‌کنند این نامه ضربه به رهبری است، لابد به واقعیت‌ها نمی‌نگرند. لابد توهم دارند که با یک مدیریت جهادی می‌شود کاری کرد که در انتخابات آینده روند رو به سقوط را متوقف کرد (درست مثل ۹۲ و ۹۴ و ۹۶!) لابد فکر می‌کنند علت شکست و عقب نشینی‌های پی در پی در شورای شهر، مجلس، ریاست جمهوری، خبرگان (و در یک کلام تمام نهادهای انتخابی!) اشتباهات فنی مثل عدم وحدت، دیدار با تتلو و از این دست بوده! آیا نمی‌بینند یک هفته قبل از انتخابات خبرگان ۹۴، رهبری تمام قد از مثلث جیم حمایت کرد ولی هاشمی توانست با لیستی از افراد که بعضشان را هرگز نمی‌توان حتی نزدیک به اصلاحات و کارگزاران دانست لیست رقیب را ۱۵ بر یک شکست دهد؟
واقعیت این است که رئیس شورای نگهبان، به عنوان آخرین نفر و به سختی می‌تواند وارد مجلس خبرگان شود. منتها شما فارغ از این که در بستر واقعیت چطور با پشت کردن مردم، از جریان محافظه کار مشروعیت زدایی می‌شود، به قدرت‌های انتصابی در نهادهای حکومتی دلخوش بوده‌اید تا اثرات از دست دادن مردم را کتمان کنید. ولی این روش موجب ناکارآمدی بیشتر و غیر مردمی شدنِ بیشتر و مآلاً سقوط یکباره همه چیز می‌شود.

🔸وقتی احمدی نژاد نامه اول خود به رهبری را منتشر کرد،‌ برخی سخنان دلسوزانه‌اش را حمل بر سیاه نمایی کردند. اما هنوز چند روز نگذشته بود که در ۱۴۰ شهر کشور مردم به خیابان‌ها ریختند تا خوش خیالان با پوست و گوشتشان لمس کنند که زیر پوست شهر چه خبر است. و معلوم نبود اگر اعتراضات رادیکال نمی‌شد و مردم به اعتراض مدنی در شهرهای مختلف ادامه می‌دادند کار به کجا می‌کشید!

🔸امروز #فساد_سیستماتیک موجب گسترش بی اعتمادی نسبت به کارگزاران شده. طوری که مردم در هر انتخابات باید بین بد و بدتر انتخاب کنند. عملکرد انقلابیون دیروز و مزوران امروز کاری کرده که مردم برای سپردن کرسی‌ها انتخابی به آن‌ها اعتمادی ندارند. و در حالی که به رقبایشان هم اعتمادی ندارند، از ترس یک دست شدن حاکمیت به کسانی رأی می‌دهند که هیچ امیدی برای کارایی و تلاششان وجود ندارد. پیام رأی مردم روشن است! چه، تنها کاری که جریان غرب گرا می‌تواند بکند، پایان دادن به انقلاب اسلامی است! و مردم در حالی که باطناً چنین قصدی ندارند به یمن دافعه شما به سمت این پایان تلخ رانده می‌شوند. همه این‌ها یک طرف، نقشه‌هایی که آمریکا و انگلیس و شرکای داخلی آن‌ها برای اهلاک ایران کشیده‌اند یک طرف. باید به آقایان گفت: «حادثه خیلی نزدیک‌تر از آن است که به نظر می‌رسد!» و البته معلوم نیست که همیشه بشود با یک عذر خواهی انرژی‌های منفی مردم نسبت به حاکمیت را تخلیه کرد.

🔸در این شرایط که قطار کشور با حداکثر سرعت به سمت پرتگاه می‌رود، دلسوزترین فرد برای رهبری، نه آن مدیر فاسد و ناکارآمدیست که کشور را به این روز دچار کرده و دارد از اقتدار نظام و فتح قله‌های موفقیت می‌گوید، بلکه آن شخصیت دلسوزیست که چشم بر حقایق نبسته و با ارائه پیشنهادهای سازنده سعی در اصلاح مسیر غلط کنونی دارد.

🔸آری! دلسوز ترین کس،‌ چابلوس ترین کس نیست. ریاکارترین و مزورترین کس (که پشت عنوان ولایتمداری پنهان می‌شود) هم نیست. بلکه دلسوزترین کس آنیست که حاضر است در شب سرد و تاریک لباس خود را آتش بزند تا قطار کشور، و راهبر قطار را نجات بدهد.

💢رضا پیامی

به آنتی اولیگارشی بپیوندید👇
@antioligarchie