☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۳ تیر زادروز عباس جلالی سوسن آبادی
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۳ تیر زادروز عباس جلالی سوسن آبادی
عباس جلالی سوسن آبادی در ۳ تیر سال ۱۳۱۳ در روستای سوسن آباد از توابع اراک چشم به جهان گشود. او در خانواده ای به دنیا آمد که با هنر نقاشی انس و الفتی نداشتند و از کودکی، نقاشی شاید پناهگاه او به هنگام فرار از آدمهایی بوده که او را انسانی غیرمعمولی میدیدند و قدرت ایجاد رابطه با او را نداشتند. ۴ یا ۵ ساله بود که همراه خانواده به تهران آمد و تمام دوران تحصیل را در همین شهر سپری کرد. وی همزمان با شروع تحصیل ابتدایی به تعلیم نقاشی نزد استاد فروزین پرداخت و به سبب نبوغ سرشارش با فاصله کوتاهی به صلاحدید استاد رهسپار کلاس نگارگری استاد الطافی شد. هنرمندی که به گفته خانم افشانپور ایشان را استاد تکنیک نقطه پرداز قلمداد میکردند و در زمینه گل و مرغ فعالیت بیشتری داشتند. طی ۱۲ سال شاگردی؛ استاد الطافی، ظرافت، دقت و پرداختن به جزئیات را در نقاشیهای کودکانه او می بیند و او را به نگارگری تشویق می کند. او که به نقاشی عشق می ورزید، به دلیل وضعیت جسمانیاش نگارگری را انتخاب میکند، زیرا نمی تواند به کار سنگین نقاشی بپردازد چون هنر نگارگری به دلیل ظرافت و نازکی مناسب حال و وضع او بود. از این دوران سوسن آبادی هنر پرداز را می آموزد و این روشی است که نقاش با چیدن نقطه های ریز در کنار هم تصویر میسازد و از خطوط یا پاشیدن رنگ استفاده نمیکند. در این هنر هر نقطه باید مستقل و مجزا از یکدیگر ولی چنان نزدیک به هم باشند که جدایی آنان را جز به دقت یا به کمک ذره بین نتوان تشخیص داد. استاد در نقطه پردازی چنان مهارت و پیشرفتی از خود نشان میدهد که در مدت کوتاهی به شاگردی استاد بزرگ و شهیر نگارگری آن زمان حسین بهزاد درمی آید. اما دوران این شاگردی بسیار اندک بوده است زیرا سوسن آبادی در همان هنگام نیز در جستجوی راه و روش جدیدی از نگارگری بود و قالب تنگ و محدود و تکراری هنر نگارگری، روح در پرواز و طبع آزاد او را راضی نمیکرد اما سوسن آبادی از استاد حسین بهزاد می آموزد که؛ لزوم طراحی برای مهارت و کسب قدرت به درجه ای است که بتوان فی البداهه فکری را روی تابلو اصلی پیاده کرد. در تاریخ نگارگری جدید، حسین بهزاد به عنوان یکی از پیشگامان برجسته شناخته شده است. در شیوه کار بهزاد که بر اساس مکتب اصفهان می باشد اهمیت طراحی و محدودیت رنگی بارز است. توجه به حالات و سکنات اشخاص، سایه پردازی، کاهش ریزه کاریها، انتخاب مضامین جدید و گاه موضوعهای معاصر، از موارد عدول او از سنت نگارگری پیشین محسوب میشوند. ژرفا نمایی و رعایت نسبی اصول کالبد شناسی را از هنر اروپایی و رنگپردازی تکفام را از نقاشی قدیم چینی به عاریت گرفت. با این حال، روش برخورد او با سنتهای ایرانی، اروپایی و چینی، عاری از خلاقیت و نومایگی بود. سوسن آبادی در ادامه آموزش خود تحت تاثیر استاد مقیمی و شیوه کار او قرار گرفت، در واقع او در ادامه خلاقیتها و نوآوریهای کسانی مانند حسین بهزاد، ابوطالب مقیمی و الطافی شروع به کار کرد. اما خیلی زود به سبک ویژه خود رسید. او به زعم دکتر جواد مجابی، ضرورت زمانه را در پوست انداختن مینیاتوریستی و نو کردن قالب و محتوا و فضای آن دانست.و بالاخره در ۳۳ سالگی توانست به سبک خاص خود درهنر نگارگری دست پیدا کند.او عقیده داشت که هنر نقاشی جدا از شعر و ادبیات نیست. سرانجام در سوم تیر ماه ۱۳۸۳، عباس جلالی سوسن آبادی، مینیاتوریست بزرگ ایرانی و از نوابغ شهر اراک، در ایالات متحده درگذشت.
@bargi_az_tarikh
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘