‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۳ دی زادروز شیون فومنی

‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۳ دی زادروز شیون فومنی

( زاده ۳ دی ۱۳۲۵ فومن -- درگذشته ۲۳ شهریور ۱۳۷۷ تهران ) شاعر

میراحمد فخری نژاد، متخلص به شیون فومنی، تحصیلات ابتدایی و سه ساله را در رشت گذراند و سپس به کرمانشاه کوچ کرد و سه ساله دوم دبیرستان را تا گرفتن دیپلم طبیعی در آنجا بود.
او در سال ۱۳۴۶ وارد سپاه دانش در طارم زنجان شد و یکسال بعد به استخدام آموزش و پرورش مازندران درآمد و در سال ۱۳۴۸ ازدواج کرد. در کوچی عهده‌دار مدیریت و تدریس در یکی از مدارس فولاد محله ساری شد و تا سال ۱۳۵۱ به کار تدریس مشغول بود. پس از آن نیز در دیگر نقاط گیلان به شغلش ادامه داد.
در سال ۱۳۷۲ مبتلا به بیماری نارسایی کلیه شد و یک سال بعد برای درمان این نارسایی به وسیله دیالیز (تراکافت) به تهران کوچ کرد و در همین سال با وجود درد زیاد موفق به گرفتن مدرک تحصیلی لیسانس در ادبیات از دانشگاه تربیت معلم شد. او در سال ۱۳۷۶ پس از سالها تدریس، بازنشسته شد.
شیون فومنی، شعر در حوزه محلی و بومی گیلکی را که داشت به فراموشی میرفت تا آنسوی مرزهای کشورمان اشاعه داد و نیز با انتشار مجموعه‌های شعر فارسی و ارائه قالبهای مرسوم، از شاعران تأثیر گذار شعر معاصر بشمار می‌رود. پژوهش در زمینهٔ فرهنگ و ادب گیلان و ارائه مجموعه اشعار گیلکی در قالب غزلیات، منظومه‌ها و دو بینی‌های محلی، از جمله آثار اوست. علاوه بر اینها، ترانه سرایی یکی از جنبه‌های ادبی و هنری او بود که با مهارت و تسلط بر موسیقی، آواها و ملودی‌های محلی و فارسی در این حوزه ترانه‌های متعددی از وی به وسیله خوانندگان نامور خوانده شده‌است. او در کنار شعر گیلکی و شعر فارسی فعالیتهای دیگری در سایر حوزه‌های ادبی داشته‌است از آن جمله: شعر و ادبیات کودکان، قصه، و فیلمنامه از دیگر آثار اوست.
وی در شعر فارسی در دو شیوه کلاسیک و نو اشعار ماندگاری را از خود به یادگار نهاده‌است. غزل‌های او شیوهٔ تخیل و مضمون پردازی شاعران سبک هندی، تشبیهات، استعارات، تصاویر و زبان امروزی همراه با تمثیل، ترکیب سازی، مضمون یابی و پارادوکس‌های زیبایی را در خود دارد که البته همه اینها در کنار عناصر بومی و چه با اصطلاحات و ترکیبات زبانی گیلک، همانند: این سفر (این دفعه)، وعده خلافی، خرسخواری، تن شده، چموش پا تاوه و … به واقع دیده می‌شود که کلمات را به راحتی دستکاری می‌کند و با آنها فضای تخیلی می‌سازد.
خود او می‌گوید: وزن و قافیه و ردیف اگر اندیشیده آید پوشال کم بهایی است که خارکنی را به کار نمی‌رود. تشخیص زبانی او مربوط به گزینش لطیف‌ترین واژه‌های رایج است و ناخودآگاه از واژه‌های خشک و خشن پرهیز می‌کند. وی بلاغت را با تخیل و زیبایی در کنار هم نشانده است؛ به ویژه که سراسر اشعار و مجموعه‌های او هوای شمال را دارد و فضای گیلان را می‌توان در شعر او به وضوح مشاهده کرد. این گونه بومگرایی که از عناصر سبکی اوست، یکی از محصولات نو گرایی نیمایی است که شاعر را با محیط خویش، پیوند می‌دهد. امّا اشعار نو و اشعار سپید از پر دغدغه‌ترین لحظه‌های سرودن شاعر بوده‌است که چهره دیگر شاعر را در این قالب به خوبی می‌بینیم که چقدر از ظرفیتهای بیانی، زبانی، عاطفی و … شاعر را با خود به همراه داشته‌است که تا بدان پایه
با آنهمه غزل‌های زیبا و دلنشین گرایش خاصی به سرودن اشعار سپید نشان می‌دهد.
شیون فومنی در ۵۲ سالگی درگذشت. آرامگاهش در بقعه سلیمان داراب رشت بنا به وصیتش در کنار مقبره میرزا کوچک جنگلی و مادرش قرار دارد.
گزیده آثار :
پیش پای برگ
یک آسمان پرواز
از تو برای تو
رودخانه در بهار
کوچه باغ حرف

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘