☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️..۲۷ مهر سالروز درگذشت حبیب الله بدیعی
☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️
۲۷ مهر سالروز درگذشت حبیب الله بدیعی
حبیب‌الله بدیعی (آزمنده) ( زاده ۴ فروردین ۱۳۱۲ سوادکوه -- درگذشته ۲۷ مهر ۱۳۷۱ تهران) موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده ویلون
او از سال ۱۳۲۹ به عنوان تکنواز با رادیو ارتش شروع به همکاری کرد و سال بعد رسماً وارد ارکستر ابراهیم منصوری شد. در سال ۱۳۳۱ در فیلم «ولگرد» صدای قوامی و شمس را با ویلون همراهی کرد. در سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۴ ارکستر کوچکی تشکیل داد که خوانندهٔ آن بانو شمس بود.
این ارکستر تا پایان سال ۱۳۳۶ هر شب جمعه برنامهٔ رادیویی داشت. یک سال بعد وی وارد برنامه گلها شد و با خوانندگانی چون مرضیه، الهه، پوران، دلکش و رؤیا همکاری داشت. وی حدود ۲۰۰۷ آهنگ ساخته‌است که یکی از معروف‌ترین آن‌ها کعبه دل‌ها با صدای بانو الهه است.
حبیب الله بدیعی در شهر سوادکوه مازندران تولد و پرورش یافت. دو ساله بود که پدرش سوادکوه را ترک و در شهر ساری اقامت گزید و به کار کشاورزی و تجارت پرداخت. هنوز هشت بهار از سن حبیب نگذشته بود که همراه خانوادهٔ خود به تهران آمد و مقیم این شهر شد.
در ساری برادر بزرگ حبیب برای خود ویلونی تهیه کرده و نزد یک نوازنده ارمنی به فراگرفتن آن ساز مشغول شد ولی بعد از دو سال از ادامهٔ کار خسته شده و نواختن ویلون را ترک کرد. در این زمان حبیب گهگاهی بدون اجازه و دور از چشم برادر مشتاقانه دستی به آرشهٔ ویلون می‌برد و نغمات دلنشینی به گوش می‌رساند. این عمل از دید برادر پنهان نماند و وقتی علاقهٔ شدید او را نسبت به موسیقی دید ویلونش را به او هدیه کرد.
پدر و مادرش که به تعلیم و تربیت وی مانند سایر فرزندان خود علاقه‌مند بودند بر تحصیلات او نظارت دقیق داشتند و او تا اخذ لیسانس از دانشکده علوم تمام مراحل تحصیلی را با موفقیت به پایان رسانید.
سال ۱۳۲۶ بود که حبیب نوجوان پس از مدتی تمرین نزد خود به کلاس دکتر لطف‌الله مفخم پایان رفت. مفخم پایان یکی از شاگردان ابوالحسن صبا بود چنان‌که اغلب ردیفهای استاد به خط و اهتمام این هنرمند نوشته و چاپ شده‌است. وی مدت سه سال حبیب‌الله بدیعی را در فراگیری ردیفهای صبا آموزش داد. بدیعی رفته رفته چنان پیشرفتی در کار موسیقی پیدا کرد که در سال ۱۳۲۹ یعنی پس از چهار سال نوازندگی، به عنوان تکنواز در برنامهٔ رادیو ارتش به نواختن ویلون مشغول شد. بعد از دو سال در واقع در سال ۱۳۳۱ به کلاس استاد ابوالحسن صبا رفت و دورهٔ تکمیلی آوازها را نزد او به پایان رساند. و همزمان دو سال نیز نزد یکی از استادان موسیقی کلاسیک خارجی به نام جینگوزیان که از ارامنه قفقاز بود آموزش دید.
حبیب‌الله بدیعی در نواختن دستگاهها و گوشه‌های آواز قدرت و توانایی قابل ملاحظه ای داشت. او ابتدا در سال ۱۳۳۳ ارکستر کوچکی را رهبری می‌کرد که بعدها بنا به تجدید نظر تشکیلات ارکسترهای رادیو، ارکستر شمارهٔ ۶ نام گذاری شد. وی در سال ۱۳۳۷ بنا به دعوت داود پیرنیا سرپرست برنامه گلها، کار خود را در این برنامه با خوانندگانی چون: بنان، قوامی، گلپایگانی، خوانساری، خواجه امیری (ايرج) شجریان و غیره آغاز کرد.
وی در سال ۱۳۴۳ عضو شورای موسیقی رادیو، در سال ۱۳۴۵ معاون ادارهٔ رادیو تهران و سپس معاون ادارهٔ موسیقی، سال ۱۳۴۶ تا سال ۱۳۵۱ رئیس ادارهٔ موسیقی رادیو و از سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۵۸ عضو شورای واحد موسیقی که اعضاء آن مرتضی حنانه، علی تجویدی و حسینعلی ملاح بودند و ضمن رهبری ارکسترهای شمارهٔ ۲ و ۴ و ۶ سپس مدت ۶ سال رهبری ارکستر باربد را به عهده داشت.
همچنین علاوه بر تکنوازی، آهنگ‌های بسیاری ساخت که اکثر آن‌ها از آثار خوب و با ارزش موسیقی اصیل ایران بود و با اقبال روبرو شدند و حدود یکصد و پنجاه آهنگ ساخت که خودش میان آن‌ها از: کعبه دل‌ها، فریاد از این دل، افسانه عشق، دل بی گناه، الهی بمونی، افسانه زندگی، جاودانه، رفته بودم، افسانه کمتر، شعله سرکش، در آتشم، مهربان شو، سنگ صبور و زندگی من را بیشتر از همه می‌پسندید.
آرشه حبیب الله بدیعی نزدیک به صبا بود. فیلم به یاد ماندنی او با استاد پایور و حسین تهرانی که آثار صبا را می نوازند اثری ماندگار در تاریخ موسیقی ایران است.
تصنیف نرگس شیراز به خوانندگی بانو شمس (همسرش که بعد از وی جدا شد) که در ایام نوروز از رادیو پخش می شد نوستالژی ان روزگار است.
حبیب‌الله بدیعی در ۲۷ مهر ۱۳۷۱ در سن ۵۹ سالگی به دلیل بیماری قلبی در تهران درگذشت و پیکر وی را در امامزاده طاهر کرج به خاک سپردند.
📜 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️