☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘..۴ خرداد سالروز درگذشت عباس مهرپویا
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۴ خرداد سالروز درگذشت عباس مهرپویا
( زاده ۶ تیر ۱۳۰۶ تهران -- درگذشته ۴ خرداد ۱۳۷۱ تهران ) آهنگساز، تنظیم کننده، خواننده، مبتکر موسیقی تلفیقی، نوازنده، جهانگرد و دکوراتور
مهرپویا در محله عین الدوله تهران، درخانواده‌ای با اصالت تهرانی به دنیا آمد.
او در دوران نوجوانی علاقه بسیاری به هنر، خصوصاً موسیقی و هنرهای دستی داشت، مهرپویا ابتدا قدم در عالم موسیقی گذاشت و با فراگیری ساز عود کار خود را آغاز کرد. عود را نزد نوازنده عرب تبار به نام احمدعلی شروع کرده و به سرعت با توجه به علاقه و استعداد ذاتی اش، درنواختن این ساز مهارتی خاص پیدا کرد و درنمایش‌های پیش پرده خوانی معروفی که در دهه ۲۰ درتهران مرسوم بود، بازی می‌کرد و در حین اجرا ساز عود نیز می‌نواخت.
در سال ۱۳۳۱ توسط دوستانش در جامعه باربد به سینمای آن روز دعوت شد و در فیلم دزد عشق به عنوان بازیگر و همچنین آهنگساز موسیقی متن فیلم همکاری داشت. او پس از بازی در این فیلم توسط حسین مدنی از نخستین فیلم‌سازان تاریخ سینمای
ایران دعوت شد تا برای اولین فیلم سینمایی‌اش به نام جدال با شیطان، ساخت و اجرای موسیقی متن آنرا بر عهده گیرد.
در قدم بعدی مهرپویا یادگیری گیتار را نزد استادی ایتالیایی به نام ارماندو شروع کرد و بعد از مدتی، پس از آشنایی با گیتارنواز بزرگ آلمانی به نام اروین موره در تهران نواختن گیتار را به طور حرفه‌ای نزد او ادامه داد، و توانست جزو بهترین گروه‌های موسیقی پاپ آن سالها شود.
او نخستین کار جدی‌اش در این زمینه را در سال ۱۳۳۶ با اجرای قطعه‌ای به نام کلبه سرخ پوستان و معرفی گیتار برقی در یکی از انجمن‌های هنری تهران شروع کرد. مهرپویا و گروه ۳ م جزو اولین گروه‌هایی محسوب می‌شد که برای اولین بار در ایران به اجرای موسیقی پاپ با گیتار برقی پرداختند.
نامبرده به همراه نواختن ساز، گاهی زمزمه‌هایی درعالم تنهایی خود داشت که به تدریج او را علاقه‌مند به اجرا و خوانندگی کرد، صدای او از جنس باس - باریتون بود که با توجه به محدود بودن این نوع جنس صدا در بین خوانندگان آن دوره از جایگاه ویژه‌ای در موسیقی ایران برخوردار بود و خیلی زود مورد توجه و تشویق گروهی و مورد انتقاد گروهی دیگر قرار گرفت اما او به راهش ادامه داد و از این تشویق‌ها و انتقادات برای بهتر شدن کارهایش بهره برد.
در آن دوران ترانه‌ای را با بهره‌گیری از سبک خاص خود، به همراه شعری از شاعر نام آشنای آن دوره مهدی حمیدی شیرازی به نام مرگ قو اجرا و به بازار عرضه کرد که با استقبال فراوانی روبرو شد و این قطعه باب تازه‌ای را در موسیقی پاپ ایران باز کرد.
مهرپویا بعدها به هندوستان سفر کرد و در جهت آشنایی با موسیقی آن کشور و یادگیری ساز سیتار که تا آن زمان یک ساز هندی محسوب می‌شد، مدت‌ها تحت آموزش استادان مختلف و نیز مشاوره و راهنمایی سیتار نواز نام آشنای هندی راوی شانکار قرارگرفت و این ساز را به طور کامل آموخت.
مهرپویا در بازگشت به ایران این ساز ایرانی را که بر طبق مدارک تاریخی توسط امیرخسرو دهلوی از ایران به هند برده شده (و کم‌کم از موسیقی ایرانی خارج) شده بود، بار دیگر وارد موسیقی ایران کرد که موفقیت‌های زیادی را در این زمینه داشت.
مهرپویا از دهه ۴۰ به بعد آهنگ‌های بسیار متفاوتی را با نوای ساز سیتار با صدا و سبک خاص خویش ارایه کرد. او در زمان خود تنها نوازنده چیره‌دست سیتار در ایران بود و با تسلطی که بر آن داشت، کوشید که نوای این ساز را با نوای سازهای دیگر تلفیق داده وملودی‌های تازه‌ای را خلق کند و از آن به عنوان کوکتل موسیقی یا موسیقی تلفیقی یاد می‌شود که مهرپویا از پیشگامان آن در ایران بود.
مهرپویا همانند جمع کثیری از هنرمندان ایرانی در بعد از انقلاب اسلامی از ادامه فعالیت بازماند و کم‌کم از عرصه موسیقی فاصله گرفت و آموزشگاه موسیقی او نیز پس از مدت کوتاهی تعطیل شد اما بازدید از گالری مهرپویا و کارهای دستی او تا سالهای آخر حیات وی به طور رایگان ادامه داشت و در این سالها مهرپویا در کسوت سکوت در ایران و در کنار خانواده اش زندگی کرد. آخرین کار او در زمینه موسیقی و بعد از سال ۱۳۵۷ همکاری او با مجید انتظامی در موسیقی متن فیلم بایسیکل ران بود که در آن نوای سیتار او برای آخرین بار بگوش رسید.
مهرپویا در ۶۴ سالگی پس از تحمل دو سال بیماری درگذشت و پیکر او در امامزاده عبدالله شهرری با حضور جمعی از هنرمندان و دوستدارانش به خاک سپرده شد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘